မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဇန် – ၃၁၊ ၂၀၂၃)

ထိုင်းရောက် မြန်မာအလုပ်သမားတွေအကြောင်း ဖတ်ရင်း လူသားဆန်မှု ၊ ကိုယ်ချင်းစာတရား ရဲ့ အဆင့်တွေကို စဥ်းစားမိတယ်။ မိမိကိုယကြို ဖှဈတဲ့ ကိုယခြငွြးစာတရား နဲ့ တခှားသူအတှကဆြို ကှာတယြာ။ အဲဒီကနေ အိမတြအိမြ နဲ့ တအိမြ၊ ရပကြှကြ တခုနဲ့ တခု ၊ မှို့တမှို့နဲ့ တမှို့ ၊ တနိုငငြံ နဲ့ တနိုငငြံ။ lvl မှင့လြာတာနဲ့အမွှ တဖှညြးဖှညြးနဲ့ကိုယခြငွြးစာတရားက အမွားပှောစကား ဖှဈလာတယြ။ အမွားက ကိုယခြငွြးစာတယြ ဆိုရငြ ကိုယပြါ လိုကစြာနာသလိုမွိုး (ဥပမာ – ထိုငြး ဂူ ၁၃ ယောကြ ၊ ဒါမှမဟုတြ လမြးထိပြ မီးပှိုင့တြှမှော တောငြးနရတေဲ့ ကလေး ၁၃ ယောကြ – ကလေးခငွြး တူပမယေ့ြ ကိုယခြငွြးစာမိတာခငွြး ကှာသလိုမွိုးပဲ။) ထိုငြးမှာ မှနမြာ ရှေ့ပှောငြးအလုပသြမားတှေ ဒုကျခတှရေောကကြွ ၊ တရားမဝငဘြဝ နဲ့ ပှဲစားက ယုတမြာ ၊ ထိုငြးလဝက က တငြးကှပြ အခှအနေကှေားမှာ ရှငသြနနြရတေဲ့ ဒုကျခတှကေို ဘယသြူတှေ၊ဘယလြိုတှေ ကိုယခြငွြးစာ,နာကှပါ့မလဲ။(စိုးလှငလြှငြ ရဲ့ ကိုယခြငွြးစာ,နာခဲ့ရပီ လဆေိုတဲ့ စကားဖှတကြိုတောငြ ဒီနရောမှာ ယူသုံးခငွတြယြ။ ကိုယခြငွြး, စာနာ ဆိုတာထကြ ကိုယခြငွြးစာတယြ ဆိုတာက နာခှငြးတရားတူမှ စဈမှနသြလို ဖှဈနလေို့လေ။) ထိုင်းတွေဘက်က စဥ်းစားမိတယ်။ အလုပ်သမားခ စျေးပေါတယ်။ ထိုင်းတွေတောင် မလုပ်တဲ့အလုပ်တွေကို ဒီ တရားမဝင် ရွေ့ပြောင်းအလုပ်သမားတွေကို ခိုင်းလို့ရတယ်။ စီးပွားရေးအရ အမြတ်ကျန်မယ်။ သူတို့ ပတ်ဝန်းကျင် ၊ နိုင်ငံအတွက်ဆို ဒါက အကောင်းပဲ။ လူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကြီးကိုက နိမ့်တဲ့သူကို နင်းပီး တက်သွားတဲ့ အောင်မြင်မှုတွေကိုပဲ အားပေးကြတာ။(ဥပမာ – ကာတာ ကမ္ဘာ့ဖလားမှာ ရွေ့ပြောင်းအလုပ်သမားတွေ ဘယ်လောက်သေပါတယ် လို့ပြောပြော ကျွန်တော်တို့ ကိုယ်ချင်းစာ,နာမပေးနိုင်ကြဘူး။ ဘောလုံးပွဲကြည့်ပီး ကမ္ဘာ့ဖလားဆိုတဲ့ အောင်မြင်မှုကိုပဲ လိုချင်ကြတာကို။) ဒီတော့ ထိုင်းရောက် မြန်မာရွေ့ပြောင်းတွေရဲ့ ဖြစ်ရပ်ကို အဲဒီ နင်းတက်တဲ့ ဖြစ်ရပ်တွေထဲက တစ်ခုပဲ။ ဒါကို ဘယ်လို ဖြေရှင်းမလဲ။ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံ ဖြစ်ရင်ကော ဒါတွေ ပျောက်သွားနိုင်သလား။ (အနည်းအကျဥ်းတော့ ရော့သွားမယ်လို့ ထင်တယ်။ NLD ခေတ် ရွေ့ပြောင်းအလုပ်သမား ဒေတာတွေ ပြန်ကြည့်ရင်တော့ ရမယ်။)

ချစ်ခြင်းတရားနဲ့ ပထမဆုံး လူချင်းဆုံတဲ့နေ့

တော်လှန်ရေးအကြောင်း မပါမယ့် တော်လှန်ရေးပန်းခြံရှေ့အနားက အချစ်အကြောင်းပါပဲ။ ဒီနေ့ ပထမဆုံး သူ(မ) နဲ့ အပြင်မှာ လူချင်းတွေ့ရတယ်။ ချစ်သူသက်တမ်း ၂ နှစ်ကျော် (၃ နှစ်နီးပါးလားမသိ) မှာ ပထမဆုံး တွေ့ရတာပဲ။ ၂၀၂၃ ကတော့ ကြည်နူးစရာတခုနဲ့ပဲ စဖွင့်ခဲ့ရသလို တညလုံး မအိပ်ထားပဲနဲ့လဲ တနေကုန် ဟိုသွားဒီသွားနဲ့ နေနိုင်ခဲ့တာ အံ့သြစရာပဲ။ သူ(မ) ကို စတွေ့လိုက်တဲ့အချိန်မှာ အရုပ်ကလေးတခုလိုပဲ ခံစားမိတယ်။ ရက်ပေါင်းများစွာ ဖန်သားပြင်ကနေတဆင့် မြင်ခဲ့၊ရင်းနှီးဖူးတဲ့ အရုပ်ကလေးတစ်ခုက အခု ကိုယ့်ရှေ့မှာ သက်ဝင်လှုပ်ရှားလာသလိုပဲ။ သူ(မ) ဘာပဲ လုပ်လုပ် ၊ အထူးအဆန်းလို ဒီကနေ့မှ စသိတဲ့သူတစ်ယောက်ကို မြင်နေရသလို ခံစားရတယ်။ အရင် ကျောင်းမှာတုန်းက သိခဲ့ဖူးတယ်လို့တောင် မထင်မိတဲ့အထိပဲ။ ပြုံးတဲ့ ပုံစံတွေ ၊ စကားပြောတဲ့ပုံစံတွေကအစ မြင်ရကြားရတာ ပိုချိုလာတယ်။ သူ(မ) ရဲ့ အထိအတွေ့ ၊ ကိုယ်သင်းရနံ့တွေအားလုံးက အမြဲ အနားနားမှာ ရှိစေချင်နေတဲ့အထိပဲ။ အချစ်အကြောင်းတွေ စာအရှည်ကြီး မရေးဖြစ်တာ တော်တော်ကြာပါပီ။ အဓိကက ချစ်တယ် ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာမျိုးအထိ အရင်က မေးနေမိတာ။ အတိတ်မှာ ကြုံခဲ့ရတာတွေက အခုချက်ချင်းပဲ ကိုယ်ပဲ အဖြတ်ခံရတော့မလား၊ အခုချက်ချင်းပဲ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ တခုခု လုပ်လိုက်မလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်လောင်မြိုက်မှုတွေနဲ့ပဲ အဓိပ္ပါယ် ချဥ်းကပ်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူ(မ) နဲ့ တွေ့ပြီးကတည်းက အခုအထိ မပြောင်းလဲတဲ့ခံစားချက်ကတော့ အားအင် ပဲ။ အမြဲ ကိုယ့်ဘေးနားရှိနေရင် အားအင်တခု ရနေသလိုပဲ။ စိတ်ကောက်မှာလဲ ကြောက်စရာမလိုဘူး။ ပြတ်မယ် ဘာညာ ဒရာမာတွေလဲ ယောင်လို့တောင် မတွေးဖူးဘူး။ တနေ့နေ့မှာ လက်ထပ်မယ်။ လောကအတွက် တတ်နိုင်သလောက် ကောင်းကျိုးတွေကို နှစ်ယောက် အတူတူ လုပ်ကြမယ် ဆိုတာမျိုး မတိုင်ပင်ထားပဲ လုပ်နေသလိုပဲ။ ဒီနေ့လဲ သူ(မ) အနားမှာ ရှိချိန် သာမန်လူလိုပဲ။ သူ(မ) လဲ မရှိရော လူက နှုန်းခွေသွားတာပဲ။ တနေကုန် သူ(မ) နဲ့ အတူတူ ရှိတဲ့အကြောင်းတွေ ပြန်တွေးရင်း အိပ်တော့မယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာ လာနှောက်ယှက်ဦးမှာလဲ အသေချာပါပဲ။

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း(ဇန်နဝါရီ ၁၀၊၂၀၂၃)

မနေ့က (စျေးကြီးပေး တက်ရတဲ့) online course တစ်ခု စတက်ဖြစ်တယ်။ ခရီးသွားမယ့် အချိန်နဲ့ conflict ဖြစ်လို့ email ပို့ပြီး အရေးဆိုလိုက်ရသေးရဲ့။ ပျက်စီးသွားတဲ့ ပညာရေးစနစ်နေရာမှာ နေရာဝင်ယူတဲ့ ပုံပါပဲ။ 2023 resolution ကို note ထဲမှာတော့ အကြမ်းဖျဥ်း ရေးဖြစ်တယ်။ အနည်းဆုံးတော့ အရင်နှစ်ကထက် Programming မှာ confident ရှိတဲ့သူ ဖြစ်ချင်တယ်။ နှစ်စမှာကတည်းက အလုပ်တွေတော်တော်များတယ်။ Time Management / Project Management အတွက် စိန်ခေါ်မှုတွေချည်းပဲ။ ပိတ်ရက်ကြောင့် Insomnia အကျင့် ပြန်ဖြစ်နေတာကိုလဲ ပြင်ရဦးမယ်။ Passport ရုံးတွေ ပိတ်ထားတယ်။ ခွေးသားတွေ ဘာကြံနေသလဲ မသိ။ ဒီနိုင်ငံက ထွက်သွားနိုင်ခဲ့ရင်ရော တကယ့် ဒုက္ခတွေရဲ့ လွတ်မြောက်ရာကို ရောက်နိုင်ပါ့မလား။ ဒီရက်ပိုင်း အမေရိကား တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူ/သား ၄ ယောက်ကို သတ်သွားတဲ့ PhD ကျောင်းသားအမှုကိစ္စ လိုက်ဖတ်ဖြစ်နေတယ်။ နောက်ပီး ၆ နှစ်အရွယ်ကလေးက ဆရာမ ကို သေနတ်နဲ့ ပစ်တဲ့ ကိစ္စရော။ အဲဒီ ဖြစ်ရပ် ၂ ခုလုံးက မြန်မာပြည်မှာ မဖြစ်ဖူးလောက်ဘူး။ လူတွေရဲ့ (အထူးသဖြင့် လူအများစု) စိတ်ရင်းကို မပြောင်းလဲနိုင်ရင် ဒီမိုကရေစီရပီးရင်တောင် အခြေအနေတွေ ဆိုးမြဲဆိုးနေဦးမှာပဲ။ ဒါတွေကလဲ အချိန်ကာလတစ်ခု (နှစ်ပေါင်း ၁၀၀၊၂၀၀) ရောက်ရင် ပုံနှိပ်ထဲက သမိုင်းတွေ ဖြစ်ကုန်မှာပါပဲ။ သီချင်းများ ဒီရက်ပိုင်း Pink Nation ရဲ့ Lily , Khar Khar ရဲ့ သိမ်ငယ်စွာနဲ့ချစ်လို့နေသူ သီချင်းတွေ ထပ်ခါထပ်ခါ နားထောင်ဖြစ်တယ်။ ခရစ်စမတ် ပိတ်ရက်ရှည်အတွင်းမှာ ဇာတ်ကားတွေ ကြည့်ဖြစ်တယ်။ အလုပ်နည်းနည်း လုပ်ဖြစ်တယ်။ အလုပ်လုပ်ရင်း အိန္ဒိယသီချင်းတွေ နားထောင်ရတာလဲ ပိုပီး focus ရသလိုပဲ။ (ချစ်သူ ပြောသလို အရင်ဘဝက အိန္ဒိယလူမျိုး ဖြစ်ခဲ့မလား မသိဘူး။) မိသားစု အမေ နဲ့ အန်တီမွှေးကို အိပ်မက်မက်တယ်။ နယ်မြို့လေးကို အိပ်မက်မက်တယ်။ အသက်တွေ ကြီးလာမှ ကိုယ် ပြန်ရောက်ဖို့ မလွယ်ကူတဲ့ နေရာတွေကို လွမ်းတတ်တဲ့ ခံစားချက် ပိုပြင်းထန်လာတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ အလွမ်းအဆွေးသီချင်းတွေ ကြီးလေ နားထောင်လေ

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဒီဇင်ဘာ ၁၉၊၂၀၂၂)

မနေ့က ကမ္ဘာ့ဖလား ၂၀၂၂ (ကာတာ) ပြီးသွားတယ်။ အာဂျင်တီးနား နိုင်သွားတယ်။ မီးရှုးမီးပန်းတွေနဲ့ ပိတ်ပွဲကို ကြည့်ရင်း ဒီလို ပွဲတစ်ပွဲ အောင်အောင်မြင်မြင်ပြီးသွားဖို့ လူပေါင်း ဘယ်လောက်များများ စတေးခဲ့ရလဲလို့ တွေးမိတယ်။ ရွေ့ပြောင်းအလုပ်သမားတွေ ဘယ်လောက်များများ အနစ်နာခံခဲ့ရသလဲ။ ကမ္ဘာကြီးက အဲဒီလို နင်းခြေခြင်းနဲ့ပဲ တဆင့်ပီး တဆင့် တက်လာတာလား။ Elon Musk က Twitter ပေါ်မှာ အခြား social media link တွေကို share ခွင့် ပိတ်တဲ့ policy တစ်ခု လုပ်တယ်။ Journalist တချို့နဲ့ tech activist တချို့ကို Twitter ကနေ ban တယ်။ Billionaire တစ်ယောက်က သူ လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်ခွင့်ကို ပိုက်ဆံပေး ဝယ်လိုက်သလိုပါပဲ။ Steve Jobs ဇာတ်ကား ကြည့်ဖြစ်တယ်။ သူ့မှာ သမီးတစ်ယောက် ရှိမှန်း movie ကြည့်မှ သိတာ။ အဲဒီကလေးကို Steve Jobs က အစပိုင်းမှာ သူ့ကလေး အဖြစ် လက်မခံဘူး။ သေခါနီးမှ လက်ခံတယ် တူပါရဲ့ ။ ဇာတ်ကားထဲမှာလဲ Billionaire တစ်ယောက်ရဲ့ တယူသန်စိတ်၊အတ္တ ကို မြင်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် လူတွေက အဲဒါကိုမှ အဟုတ်ထင်အောင် လုပ်နိုင်တယ် ဆိုတော့ marketing တော်တယ် ဆိုရမှာပဲ။ (ဒီစာကို mac ပေါ်မှာရေးတာဆိုတော့ ကိုယ်တိုင်လဲ marketing သားကောင် လို့ ဆိုကြပါစို့ ?) Social Media တွေမှာ တော်လှန်ရေးအကြောင်းတွေ နည်းသထက် နည်းလာပီ။ နိုင်ငံလဲ ခွေးဖြစ်သထက် ခွေးဖြစ်ဖို့ပဲ ရှိတော့မယ်။ အကြောက်တရား လွှမ်းမိုးတဲ့အခါမှာ အမှန်တရားဘက်က လူတွေကိုတောင် အပြစ်တင်ရဲလာတယ်။ ဒါပေမယ့် နယ်ဒေသတွေမှာတော့ မီးလောင်ခံခဲ့ရတဲ့၊ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့လူတွေရဲ့ နာကျည်းမှုကတော့ တော်လှန်ရေးကို ဆက်သယ်ဆောင်သွားမယ်လို့ ယုံတယ်။ Social Media ပေါ်က trend က နိုင်ငံရေးကို တကယ် အဆုံးအဖြတ်ပေးနိုင်သလား။ လုပ်စရာတွေ အပြီးမသတ်နိုင်သေးဘူး။ project တစ်ခုအတွက် Python code မနက်ဖြန် အပီးရေးရမှာရှိတယ်။ Udacity SQL course လဲ ဒီဇင်ဘာပိတ်ရက်အတွင်း အပြီးတက်မယ်တွေးထားတာ။ External Project

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဒီဇင်ဘာ ၁၁ ရက်၊၂၀၂၂)

Monica Bellucci ဒီနေ့ Monica Bellucci ရဲ့ Malena ဇာတ်ကား ကြည့်ဖြစ်တယ်။ ကျော်လိုက် ရစ်လိုက် ပြန်ကြည့်လိုက်ပါပဲ။ Monica Bellucci သရုပ်ဆောင်တဲ့ “Tears of the Sun” ဆိုတဲ့ ဇာတ်ကားလဲ အရင် ကြည့်သေးတာ။ အဲဒီကနေမှ Monica Bellucci ဇာတ်ကားတွေ လိုက်ရှာကြည့်ဖြစ်တာဆိုတော့ ။ “Tears of the Sun” ကတော့ Nigeria နိုင်ငံမှာ အာဏာသိမ်းမှု ဖြစ်ပီး ပိတ်မိနေတဲ့ အမေရိကန်နိုင်ငံသားတွေကို အထူး mission လွှတ်ပီး သွားကယ်တဲ့ ဇာတ်လမ်းပါပဲ။ မြန်မာနိုင်ငံ ရဲ့ ပုံစံနဲ့တောင် ခပ်ဆင်ဆင်။ သူတို့ဆီမှာတော့ ရွာလုံးကျွတ် လူမျိုးမတူရင် Ethnic cleansing သတ်တာ။ ဒီမှာတော့ ရွာလုံးကျွတ် မဟုတ်ပေမယ့် အခုတောင် ပျူရွာ ၊ အနီရွာ ဆိုတာမျိုးတွေ ရှိနေပီ။ လူတွေကို လူ-လူချင်း သတ်ဖြစ်အောင် တွန်းအားတွေက ဘာတွေလဲ။ အဲဒီ သတ်ဖြတ်ခြင်းသံသရာ ထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ နည်းလမ်းကရော ဘာလဲ။ လူဖြစ်ရခြင်း ရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ထဲမှာ လူမျိုးမတူတာတွေ ၊ ကိုးကွယ်ရာမတူတာတွေက ဘယ်လောက် အရေးပါသလဲ။ ကဗျာ ကဗျာပေါင်းချုပ် စာအုပ်တွေ ဝယ်ဖြစ်တယ်။ (မောင်ချောနွယ် ၊ အောင်ချိမ့် ၊ မင်းလူ ၊ တာရာမင်းဝေ) ။ ဘဝမှာ ပထမဆုံး ဝယ်ဖူးတဲ့ ကဗျာပေါင်းချုပ် ။ ဒါပေမယ့် အမြဲ စိတ်ထဲမှာ ငါ ကဗျာကို ခံစားတတ်ရဲ့လား ဆိုတာမျိုး မေးခွန်းရှိတယ်။ တချို့ ကဗျာစာပိုဒ် တွေကို နားလည်တယ် ၊ တချို့ အပိုဒ်တွေမှာ နားမလည်ဘူး ဆိုတာမျိုး ။ ဒါပေမယ့် သူများရှင်းပြမှ နားလည်တာမျိုးကြီးကျလဲ ကဗျာ ဖတ်ရတာ ဘယ် အဓိပ္ပါယ် ရှိမှာလဲ။ တာရာမင်းဝေ ရဲ့ “ကျောင်းဖွင့်ချိန်” ကို အသံထွက်ပီး ဖတ်ဖြစ်တယ်။ နှစ်ပေါင်း ၃၀ လောက် ရှိတာတောင် ကဗျာပါ အကြောင်းအရာတွေက လက်ရှိအချိန်ထိ မှန်နေတာ စိတ်မကောင်းစရာပဲ။ ကဗျာထဲမှာတော့ စစ်တပ်ခင်းပေးထားတဲ့ တုံးတံတားပေါ်ကနေ လျှောက်ရင်း သွေးပင်လယ်ကို လျှစ်လျှူရှုလိုက်တဲ့ လူတွေကို သမိုင်းတရားခံ မျိုး

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဒီဇင်ဘာ ၉၊၂၀၂၂)

စာမရေးဖြစ်တာ တော်တော့်ကို ကြာသွားပီ။ ဒီနေ့ site ကို ပြန်ပြင်ဖြစ်တာရော ၊ ဆရာဓီရာမိုရ် ရဲ့ အင်တာဗျူးနဲ့ သီချင်းတွေ နားထောင်ဖြစ်တာရောနဲ့ စိတ်ထဲပြောချင်တာတွေ ရှိနေလို့။ မနေ့ညက ဓီရာမိုရ် ရဲ့ မြစ်အိုကြီး album ထဲက “မျက်ရည်နဲ့ လောင်မြိုက်မယ့် ကမ္ဘာ” သီချင်း ပြန်နားထောင်ဖြစ်ရာကနေ သူ့အကြောင်း documentary ၊ အင်တာဗျူးတွေ လိုက်ကြည့်ဖြစ် ၊ NUCA Orchestra တွေ လိုက်နားထောင်ဖြစ်တယ်။ ဂီတပညာအကြောင်း သူ ဖြေထားတဲ့ အဖြေတစ်ခုကနေ စဥ်းစားစရာတွေ အများကြီး ရတယ်။ ပညာ ဆိုတာ တန်ဖိုးကို သိတာ ၊ တန်ဖိုးကို ထုဆစ်တတ်တာ ၊ တန်ဖိုးကို အကဲခတ်တတ်တာ ဓီရာမိုရ် – Interview w/ Kamayut Media သူ ပြောတဲ့အထဲမှာ ဂျပန်နိုင်ငံက ကလေးတွေရဲ့ အနုပညာကို ချစ်တတ်အောင် ကလေးဘဝကတည်းက ပျိုးထောင်ပေးတဲ့ ပုံစံ နဲ့ မြန်မာနိုင်ငံက အခြေအနေ ကွာခြားချက်တွေလဲ ပါတယ်။ တိုင်းပြည် နိမ့်ပီ ဆိုရင် အစစအရာရာ (ပညာရေး ၊ အားကစား ၊ ဂီတ) ဘာမဆို အကုန် တပြိုင်နက် နိမ့်သွားတယ်လို့ ယူဆမိတာ ပိုမှန်သလို ဖြစ်တယ်။ ဆက်စပ်မေးခွန်းအနေနဲ့ “ဘာကြောင့် ဒီလို ဖြစ်သွားတာလဲ” ၊ “ဖြစ်သွားပြီးတဲ့အခြေအနေမှာ တစ်ကိုယ်စာ အနေနဲ့ ဘယ်လို ရုန်းထွက်မလဲ” ၊ “ကိုယ့်တကိုယ်စာ ရုန်းထွက်ပီးရင် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပါ နိုင်သလောက် ပြောင်းလဲလာအောင် ဘယ်လို လုပ်နိုင်မလဲ” ဆိုတာမျိုး ခေါင်းထဲမှာ တွေးမိတယ်။ ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်သွားတာလဲ စစ်အာဏာရှင် ကြောင့်လို့ အကျဥ်းချုံးပြောလို့ ရပေမယ့် မြန်မာတွေရဲ့ ရှေးကတည်းက ဓလေ့စရိုက် အကျင့်တွေကြောင့်လဲ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဥပမာ – ဆရာဓီရာမိုရ် ပြောတဲ့အထဲမှာ ရှေးခေတ် မြန်မာ့ဂီတ ရဲ့ ပုံစံက နန်းတွင်းဂီတ လိုပဲ ။ ကိုယ့်ဘာသာပဲ အေးအေးဆေးဆေး ခံစားချင်တယ် ဆိုတာမျိုး ပါတယ်။ ဥရောပဂီတ မှာကျ အပြိုင်အဆိုင် စိတ် ၊ ကျော်ကြားလိုစိတ် ၊ တနိုင်ငံပီး တနိုင်ငံ ကိုယ့်ဂီတ က လွှမ်းမိုးစေချင်တဲ့စိတ်တွေ ရှိတယ်

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (မတ် – ၂၁,၂၀၂၂)

ဆရာကိုတာ ရဲ့ ဒီရက်ပိုင်း ထွက်တဲ့ စာအုပ် – တဂိုး ၏ အမျိုးသားရေးဝါဒ စာအုပ် ဝယ်ဖတ်ဖြစ်ပြီး ဒီစာကို ရေးဖြစ်တာ။ စာအုပ်က ပါးပါးလေးပါ ။ နာရီဝက် ၄၅ မိနစ်လောက် အမြန်ဖတ်ရုံနဲ့ ပြီးတယ်။ တွေးစရာတွေ ပြန်တွေးလို့ ရအောင် သေချာတော့ ပြန်ဖတ်မယ် စိတ်ကူးတယ်။ တဂိုးကို သိတာကြာပြီ။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝ ထဲကပေါ့လေ ။ သူ့ ကဗျာစာအုပ်တွေ အဟောင်းတန်းက တွေ့ရင် ချက်ချင်း ဝယ်သိမ်းဖြစ်တယ်။ ဖတ်တော့ မဖတ်ဖြစ်ပါဘူး ။ ငါ တဂိုးဖတ်တယ်ကွ ဆိုတဲ့ ကြွားဝါချင်စိတ် နဲ့ ဝယ်ခဲ့မိတာတွေပဲ။ အိန္ဒိယက အိမ်နီးနားချင်း ဖြစ်နေတော့ သိပ်မစိမ်းဘူး ။ အိန္ဒိယ ရုပ်ရှင်တွေ ကြည့် ၊ ရှာရွတ်ခန်း ရဲ့ ပရိသတ် တစ်ယောက် ဖြစ်သလို သိပ္ပံပညာရှင် ကနေ အိန္ဒိယ သမ္မတ ဖြစ်သွားတဲ့ အဗ္ဗဒူကလမ် ကိုလဲ ငယ်ငယ်က အားကျဖူးတယ်။ မဟတ္တမဂန္ဒီ ကိုတော့ Gandi ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကား နဲ့ အတ္ထုပ္ပတ္တိစာအုပ် ကနေ ရင်းနှီးတယ်။ နေရူး စာအုပ်တော့ တစ်ခါ ဖတ်ဖူးသလို ။ မသေချာ ။ အခု သေချာ ပြန်ဖတ်ဖို့ ထပ်မှာထားတယ်။ တဂိုး ရဲ့ သြဇာတွေက နေရူး အပေါ် လွှမ်းမိုးမှုရှိသလို နေရူး စာအုပ်တွေထဲမှာလဲ မကြာခန ညွှန်းဆိုတယ် လို့ ဆရာကိုတာ က ရေးထားတယ်။ နိုင်ငံရေး ခေါင်းဆောင် တစ်ယောက် အပေါ် ကဗျာဆရာ ရဲ့ အတွေးအခေါ်တွေ လွှမ်းမိုးခြင်းပေါ့ ။ နိုင်ငံတော် ဆိုတာ ဘာမှ မဟုတ်ဘူး ၊ အစုအဖွဲ့ လူသားအဖွဲ့အစည်း သာ ပိုအရေးကြီးတယ် ဆိုတာ သဘောကျတယ်။ လက်ခံတယ်။ အိန္ဒိယ ရဲ့ အရင်းခံပြဿနာက ဇာတ် (လူမျိုးရေး) ပြဿနာ ၊ ဥရောပ နိုင်ငံတွေအတွက်ကျ အချင်းချင်း စည်းလုံးပီး ကိုယ့်ဆီမှာ ရှားပါးပြီး အခြားနိုင်ငံတွေဆီမှာ ပေါများတဲ့ သယံဇာတ ကို လိုချင်တဲ့ စိတ် – ဒီလို ရှင်းပြတာလေး တော်တော်သဘောကျတယ်။ မနေ့ကတောင် ရန်ကုန် ပုဇွန်တောင်ချောင်းဘေး

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဖေဖော်ဝါရီ ၂၁ , ၂၀၂၂)

ညဘက် အိပ်မပျော်တာမျိုး ပြန်ဖြစ်နေတယ်။ အထူးသဖြင့် အနာဂါတ်အကြောင်း စဥ်းစားရင်ပေါ့ ။ အခု အချိန်အထိ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပညာရှင် တစ်ယောက်လို့ မခံစားရဘူး ။ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပညာရပ် တစ်ခုကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် အသုံးမချနိုင်သေးဘူး ။ ရှေ့လျှောက် ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ ဒီနိုင်ငံ ရဲ့ အနာဂါတ်ကလဲ ပိတ်ပိတ်ပိန်းအောင် မှောင်နေသလို ကိုယ့်အနာဂါတ်လဲ အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်နေသလို ခံစားရတယ်။ နိုင်ငံခြား ထွက် အလုပ်လုပ်ဖို့လဲ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် အယုံကြည်မရှိဘူး ။ ထွက်ခဲ့ရင်ရော ဘယ်လို position အလုပ်အကိုင် နဲ့ ထွက်ရမလဲ။ မယုံကြည်ခြင်းတွေနဲ့ပဲ ပြည့်နေတယ်။ လေ့လာမှုတွေတော့ ဆက်လုပ်နေတာပဲ။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်မြောက်သလိုပဲ ဖြစ်နေတာ။ အိပ်သင့်နေပီ ။ မနက်ဖြန် မနက် စောစော ထရဦးမယ်။ တစ်ရက် တစ်ရက် ကုန်ဆုံးနေတဲ့ အချိန်တွေ မြန်လိုက်တာ ။ ကျောင်းသားဘဝတုန်းကလဲ အဲဒီလိုတွေးပြီး အချိန်ဖြုန်းခဲ့ပြီးပြီ ။ အခုရော ဘာဆက်လုပ်မလဲ?

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဖေဖော်ဝါရီ-၆,၂၀၂၂)

ဒီနေ့ အိမ်သစ် ပြောင်းတယ်။ ငှားနေခဲ့ရတဲ့ အိမ်ဆိုပေမယ့် ၂ နှစ်ကျော်လောက်ဆိုတော့ တိုက်ခန်းအဟောင်းလေးကို သတိရမိသား။ ဒီတိုက်ခန်းထဲမှာ COVID ကပ်ဆိုး ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတာ။ စစ်ခွေးတွေရဲ့ အာဏာသိမ်းတဲ့ အချိန်ကာလ ကြုံတွေ့ခဲ့ရတာ။ လမ်းထဲက လူ များများစားစား မသိပေမယ့် အာဏာသိမ်းပြီး နောက်ပိုင်း လမ်းလုံခြုံရေးအတွက် ညလုံးပေါက် ကင်းစောင့်ရတဲ့ ညတွေကြောင့် တချို့အစ်ကိုတွေနဲ့ သိကျွမ်းခဲ့တယ်။ သံပုံးတွေ ပိန်ချုံ့နေအောင် တီးခဲ့ဖူးတယ်။ လမ်းထိပ်က တန်ဖိုးနည်း အသုပ်ဆိုင်လေးကို သတိရမိတယ်။ ဒီကာလတွေကို အသက်ရှင်လျက်ဖြတ်သန်းရတာကိုက ကိုယ့်ကုသိုလ်ကံလား၊ သူရဲဘောကြောင်မှုတွေလား လို့ စဥ်းစားမိတယ်။ ဒီနေ့တင် အင်းလျားကန်ဘောင်ဘက်မှာ ကုန်းကျော်တံတားပေါ် စာတမ်းချိတ်ဖို့ ကြိုးစားတဲ့ လူငယ်တွေထဲက တစ်ယောက် သေနတ်နဲ့ အပစ်ခံရပီး ကျဆုံးကြောင်း ဖတ်ရတယ်။ တချို့လူတွေ အတိုင်းထက် အလွန် စွန့်လွတ်နေရချိန်မှာ တချို့လူတွေကတော့ သာသာယာယာ မင်္ဂလာဆောင်နေကြတာ ရွံစရာပဲ။ နယ်ဘက်တွေက စစ်မီးက ကူးလာပီ။ ရွာလုံးကျွတ်မီးရှို့တာတွေ ခပ်စိတ်စိတ် ကြားရသလို ညဘက် စစ်ခွေးတွေက အနုကြမ်းစီး ဧည့်စာရင်းစစ် ပိုက်ဆံတောင်း ဓါးပြတိုက်တဲ့ သတင်းတွေလဲ မကြားချင် အဆုံးပဲ။ တိုင်းရင်းသား ဒေသတွေမှာ ခံစားရသမျှ ဗမာလူထု အခုမှ အရှင်လတ်လတ် ခံစားဖူးတော့တာပဲ။ စစ်ဖြစ်ပီဆိုရင်တော့ အနည်းဆုံး ၂ နှစ် ၊ ၃ နှစ် ကြာမယ် ထင်တယ်။ အနာဂါတ် ကို ကြိုမတွေးတာ အခုချိန် အကောင်းဆုံးပဲ။ ဒီရက်ပိုင်း ပြောင်းတာရွေ့တာကြောင့်ရော ၊ နောက်ပီး COVID positive တစ်ယောက်နဲ့ ထိတွေ့မှု ရှိတာရောနဲ့ ဒီနေ့ စဖျားတယ်။ ကိုယ်အပူအရမ်းမတက်ပေမယ့် ခေါင်းမူးတာ ၊ ညောင်းကိုက်တာ ၊ ချောင်းဆိုးတာ ၊ လည်ချောင်းနာတာတွေ ဖြစ်နေပြီ။ လုပ်စရာအလုပ်တွေလဲ ရှိသေးတယ်။ အာရုံစိုက်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားရမှာပဲ။ အလိုမရှိ သီချင်း ပြန်နားထောင်ဖြစ်တယ်။