VSCode တွင် Python Code Formatting စမ်းသပ်ခြင်း

Python Code Formatter tool တွေအကြောင်း (Black , Ruff, etc) ဖတ်ဖူးတာ ကြာပီဆိုပေမယ့် vscode မှာ setup မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ ဒီမနက် အစောကြီး နိုးနေတာနဲ့ computer ရှေ့ ထိုင်ရင်း လျှောက်စမ်းရင်း တော်တော်ကြာသွားတယ်။ အကြောင်းရင်းက vscode မှာ သွင်းထားမိတဲ့ pylance က အနီရဲရဲ error message တွေကို ကြာလာတော့ မြင်ရတာအဆင်မပြေတာကြောင့် ရယ် ၊ နောက်ပီး ကျောင်း project မှာ Guide ဆရာ က အဲဒီ equal sign = ရှေ့ space ဖြုတ်ဖို့ ခနခန ပြောလွန်းတာရယ်ကြောင့် အဲဒါကိုလဲ code formatting ထဲမှာ ရှိမှာပဲ ဆိုတာကနေ စလုပ်မိတာ။ (Assignment မပြခင် Code Formatting လုပ်လိုက်လေ လို့ စ အကြံဥာဏ်ပေးလိုက်တဲ့ Putuuu lay ကိုလဲ ဒီနေရာက credit ပေးပါတယ် 😀 ) Installation pip install နဲ့ပဲ လွယ်လွယ်ကူကူသွင်းလို့ ရတယ်။ ဒါပေမယ့် အမှန်က မလိုလောက်ဘူး ။ VScode extension ကနေ Black formatter (or) Ruff ရှာသွင်းရင် အဲဒီ description မှာ extension နဲ့ အတူ သွင်းပေးထားတဲ့ version တစ်ခု ပါတယ်လို့ ဆိုထားတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်က command line (vscode မဟုတ်တဲ့ အခြားအပြင်ဘက်နေရာတွေမှာပါ) လျှောက်စမ်းချင်တာနဲ့ pip install black (or) pip install ruff နဲ့ သွင်းလိုက်တယ်။ Black Formatter ဒီကောင်က နာမည်ကြီးတာရော ၊ နောက်ပြီး vscode ထဲမှာ miscrosoft ရဲ့ official extenstion အနေနဲ့ ရှိနေတာရောကြောင့် အရင် စမ်းဖြစ်လိုက်တာ။ vscode ရဲ့ setting.json ထဲမှာ နဲနဲသွားပြင်ရုံပါပဲ။ (vscode setting.json ထဲသွားရန် >> Command Palette >

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (အောက်တိုဘာ ၁၀၊၂၀၂၃)

အလုပ်တစ်ခု ရှိတော့ မနက်စောစောထပြီး အလုပ်လုပ်ဖြစ်တယ်။ Youtube မှာ သီချင်းဖွင့်ထားရာကနေ အစ္စရေး-ပါလက်စတိုင်း စစ်ပွဲသတင်းတွေ တက်လာလို့ နားထောင်ဖြစ်သွားတာ။ စစ်ပွဲတွေရဲ့ အစ-အဆုံးက ဘာလဲ။ စစ်ပွဲတွေမှာ တရားသောစစ် ဆိုတာ ရှိသလား။ သေဆုံးသွားကြသူတွေ (စစ်သားတွေပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ အရပ်သားတွေပဲ ဖြစ်ဖြစ်) – တရားသော နည်းဖြင့် သေဆုံးခြင်း မှ မဟုတ်တာ။ ဒီ အပေါ်စာတပိုဒ် မဆုံးခင်မှာပဲ ဒီ မနက် သတင်းတွေတက်လာတာက လိုင်ဇာ မှာ ဗမာစစ်တပ်ရဲ့ လက်နက်ကြီးကြောင့် စစ်ဘေးရှောင်စခန်းက အရပ်သားတွေ အစုလိုက် သေတဲ့ သတင်း ကြားလိုက်ရပြန်တယ်။ လိုင်ဇာ နဲ့ Gaza ဘာများ ကွာတော့လို့လဲ။ ပါလက်စတိုင်း – Hamus တွေဘက်က စစ်သွေးကြွပီး အစ္စရေးကို မနေ့တနေ့က ဝင်တိုက်တဲ့ သတင်းပဲ လူတိုင်း ပြောကြတယ်။ ဒါပေမယ့် နှစ်ပေါင်း ၇၅ နှစ်ကျော်လောက် က စဖြစ်တဲ့ အကြောင်းတရားကိုတော့ ဘယ်သူမှ မပြောကြတော့ဘူး ။ နားလည်ရသလောက်တော့ အနောက်နိုင်ငံတွေက ပါလက်စတိုင်းတွေ သပ်သပ် တနိုင်ငံ (သို့) တနေရာ ၊ အစ္စရေး (ဂျူး)တွေအတွက် တနိုင်ငံ (သို့) တနေရာ သတ်မှတ်ဖို့ ကြိုးစားတာကနေ စတယ် လို့ ထင်တယ်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ် အပြီးမှာ အစ္စရေးက နိုင်ငံ ကြေညာပြီး အာရပ်-အစ္စရေး စစ်ပွဲ ဖြစ်လိုက်သေးတယ်။ သမိုင်းကြောင်းကို ဒီ Washington Post က ရှင်းပြထားတာ ဖတ်ကြည့်သင့်တယ်။ တောင်ကိုရီးယား – မြောက်ကိုရီးယား ၊ ဗီယက်နမ် တောင်-မြောက် ၊ အိန္ဒိယ – ပါကစ္စတန် ၊ ဘာကျန်ဦးမလဲ။ သွေးခွဲခဲ့မှုတွေကို ပြန်ကြည့်ရင် တော်တော်များများ အောင်မြင်တာ တွေ့ရတယ်။ ဗီယက်နမ် ပြန်ပေါင်းနိုင်သွားတာတောင် စစ်နိုင်လို့ ဖြစ်မယ်။ သွေးခွဲမှုတွေ အားလုံးနီးပါးက ဘာသာရေး ၊ လူမျိုးရေးအပေါ် အခြေခံထားတာကြီးပဲ။ မြန်မာနိုင်ငံလဲ တိုင်းရင်းသား – ဗမာ ကြား အဲဒီလိုသာ ဖြစ်ခဲ့ရင် ကြားလူ (အာဏာရှင် ဖြစ်ဖြစ် ၊ တရုတ် ဖြစ်ဖြစ် ၊ အင်အားကြီး လက်နက်ကိုင်တဖွဲ့ ဖြစ်ဖြစ်) အေးအေးဆေးဆေး

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (စက်တင်ဘာ ၂၀၊၂၀၂၃)

စိတ်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာ ကြောက်ရွံ့ခြင်းကို ခံစားနေရတယ်။ Eminem ရဲ့ Not Afraid သီချင်းကို ဖွင့်ထားတယ်။ မနေ့က mechanical keyboard မွေးနေ့ လက်ဆောင်ရတယ်။ Code ရေးတဲ့ အရည်အသွေးများ ပိုတိုးတက်လာမလားပဲ။ အခုထိ Design Patterns တွေကို နားမလည်သေးဘူး။ နားမလည်ခြင်းရဲ့ အကြောင်းအရင်းက အလေ့အကျင့် (ချရေးကြည့်နေတာ) မဟုတ်လို့ ထင်တာပဲ။ အလုပ် ပရောဂျက်တွေထဲမှာ ထည့်သုံးမယ် လို့ စဥ်းစားပေမယ့်လဲ ဘယ်က စရမယ်မှန်း မသိ။ နိုင်ငံရေး စီးပွားရေးသမားတွေကို ဖမ်းစစ်တဲ့သတင်းတွေ ဒီရက်ပိုင်း ဆက်တိုက် ဖတ်နေရတယ်။ ကနေဒါ နဲ့ အိန္ဒိယ ပြဿနာ တက်တယ်။ (ကနေဒါ နိုင်ငံသား အိန္ဒိယမျိုးနွယ်စု အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုရဲ့ ခေါင်းဆောင်လိုမျိုး အသတ်ခံလိုက်ရတာမှာ အိန္ဒိယ ပါဝင်ပတ်သတ်မှု ရှိတယ် ဆိုပြီး ကနေဒါဘက်ကစပြီး သံတမန်အရာရှိတစ်ဦး နှင်ထုတ်လိုက်တာ။ အိန္ဒိယဘက်ကလဲ ပြန်နှင်ထုတ်တယ် ထင်တယ်။) ကိုယ်ပိုင်ဘဝ အာရုံပြောင်းတာ အရမ်းမြန်လွန်းနေတယ်။ လုပ်ရမယ့် အလုပ်တွေကိုလဲ (အထူးသဖြင့် code ရေးရမှာတွေ)ကို အာရုံမစိုက်နိုင်ဘူး။ တနေ့က ဆံပင်ညှပ်ဖြစ်တယ်။ ဆံပင်အတိုအပိုင်းအစတွေ ကြားမှာ အဖြူရောင်ဆံသားတွေ တွေ့တိုင်း သေခြင်းတရား အကြောင်း တွေးမိတာပဲ။ တကယ်ဆို ဗုဒ္ဓ ဆိုရင် ဆံဖြူတစ်ချောင်းတွေ့တာနဲ့ အားလုံးပစ်ချပြီး ရှာဖွေတာလေ။ ကိုယ့်မှာတော့ အထွေးလိုက် တွေ့နေတာတောင် ဘာရှာဖွေရမှန်း မသိသေးဘူး။ အရာအားလုံးကရော တချိန်ချိန်မှာ လွှတ်ချဖို့ လွယ်ပါ့မလား။ ဒီနေ့ အင်တာနက်မှာ meme တစ်ပုံတွေ့လိုက်တယ်။ Tom & Jerry ထဲက Tom က သေနေတဲ့ပုံစံကို caption တပ်ထားတာ။ “သေခါနီး browser history မဖျက်ရသေးမှန်း သတိရသောအခါ..” ဆိုပြီး။ တွယ်ညှိမှုတွေက ရုပ်ဝတ္ထု တိုးတက်မှု ပိုပိုများလာတာကို။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် ဆိုပေမယ့် ခေတ်နောက်လိုက် ရှင်သန်ရင်းနဲ့ပဲ ဗုဒ္ဓစကားတွေနဲ့ ဝေးကွာသွားတာပါပဲ။ ခေါင်းဖြူလာရတာ အရမ်းတွေးလို့လားလို့လဲ တွေးဖြစ်တယ်။ ဒီနှစ်ထဲမှာ ခနခန တွေးဖြစ်တာက မှတ်ဥာဏ်တွေ မပျောက်သွားခြင်းတဲ့ အကြောင်းပဲ။

ဗီယက်နမ် ခရီးမှတ်တမ်း – ၂

August 20,2023 ၉ နာရီ လေယာဥ်ကို ၆နာရီခွဲဝန်းကျင်လောက် လေဆိပ်အရောက်သွားတယ်။ အဲဒီမှာ လူအုပ်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ဝရုန်းသုန်းကား စဖြစ်တော့တာပဲ။ ၂ ယောက်ပေါင်းရင် kg 40 ကျော်ရပေမယ့် Luggage တစ်ခုတည်းက 32kg ကျော်နေလို့ ticket counter က စရစ်တယ်။ SGD 60 လောက် အပိုထပ်ပေးပီး kg ဝယ်လိုက်ရတယ်။ luggage တွေ ပစ္စည်းတင်တဲ့ ပတ်လမ်းကြောင်းပေါ် ပါသွားမှ စိတ်အေးရတော့တာပဲ။ အဲဒါလဲ ခနပဲ ကြာတယ်။ immigration မှာ လူတန်းရှည်ကြီး။ အဲဒါကိုက မကျော်ပဲ ဖြတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ၈ နာရီထိုးခါနီးမို့ boarding gate ပိတ်မှာစိုးရိမ်ပီး immigration အကျော် security gate ကို ရောက်ဖို့ လူတန်းရှည်ကြီးကို တောင်းတောင်းပန်ပန်နဲ့ ကျော်ခဲ့ရတာပဲ။ နိုင်ငံခြားသားတွေကတော့ နားလည်မှု ရှိကြရှာပါတယ်။ သင်ခန်းစာကတော့ Ho Chi Minh City – International Airport ကို အနည်းဆုံး ၅ နာရီလောက် စောသွားတာ အကောင်းဆုံးပဲ။ လေယာဥ်ပေါ်ရောက်တော့တောင် လေယာဥ်မယ်တွေက luggage အသေး ရဲ့ zip မပိတ်ထားတာကို ပြဿနာရှာသေးတယ်။ နောက်ဆို Vietnam Airline ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်ရမယ်။ Ticket counter မှာလဲ ဝန်ထမ်း တစ်ယောက်စီလောက်ပဲ ထားပီး မနိုင်မနင်းတွေ လုပ်ထားတာ။ SG ကိုတော့ ချောချောမွေ့မွေ့ပဲ ပြန်ရောက်ပါတယ်။ immgration တောင် မဖြတ်ခဲ့ရပဲ ၅ မိနစ်လောက်နဲ့ ပြီးသွားတာ။ system ကောင်းတဲ့ နိုင်ငံရောက်တော့လဲ အကုန် ပြောင်းလဲသွားတာပဲ။ August 19,2023 နေ့လည် ၁၂ နာရီကား နဲ့ Can Tho ကနေ HCMC ကို ပြန်ခဲ့ကြတာ။ Bus ကားလိုင်းက ဟိုတယ်ထိ အရောက် လာကြိုပေးတာ အတော်သဘောကျဖို့ ကောင်းတယ်။ Tour Guide အစ်ကိုကလဲ lucky charm ဆွဲကြိုး + သော့ချိတ်လေး လက်ဆောင်လာပေးတယ်။ အဲဒီမှာကတည်းက ပစ္စည်းက အတော်များနေပြီ။ Luggage ၃ ခု။ August

မလွတ်မြောက်ခြင်းမှတ်တမ်းများ (သြဂုတ် ၂၉၊၂၀၂၃)

စင်္ကာပူ စံတော်ချိန် မနက် ၂ နာရီခွဲနေပြီ။ အိပ်မပျော်ဘူး။ ကလေးဘဝက တတ်ခဲ့တဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးသင်ကျောင်းက ဓါတ်ပုံတွေ ၊ video တွေ ပြန်ကြည့်နေမိတာ။ ဒီနေ့ ကိုယ် ရယ်လို့ ဖြစ်လာတာတွေက အဲဒီငယ်ဘဝ ဖြတ်သန်းမှုတွေကြောင့်မလား။ ဒါပေမယ့် အဲဒါက ကျေးဇူးတရားလား။ အကယ်ရွေ့ ကျေးဇူးတရားဆိုရင်ရော ပြောတိုင်းလက်ခံရတဲ့ပုံသွင်းမှုမျိုးကို ကျေးဇူးတင်သင့်လား။ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဘဝ ကို ပြန်စဥ်းစားမိရင် ပထမဆုံး ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေဖို့ မြို့ကို စရောက်တဲ့အချိန်ကို သတိရတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းထဲမှာပဲ ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက် ညဖက် စာကြည့်ဝိုင်းတက်တာ မှတ်မိသေးတယ်။ ကိုယ့်မြို့ကနေ အတူလာကြတဲ့ အစ်မ နှစ်ယောက်က အမျိုးသမီးဆောင်မှာ နေတာ မှတ်မိတယ်။ ညဖက် ၉ နာရီ ၊ ၁၀ နာရီလောက် မျက်နှာသစ်ချိန် ဆင်းကြတာကို အဲဒီတုန်းက စတွေ့ပြီး အထူးအဆန်းဖြစ်တာ။ အမှတ်တရတွေ မေ့ပျောက်သွားမှာ ကြောက်တဲ့စိတ်က အသက်ကြီးလာလေ ပိုဆိုးလေပါပဲ။ အဲဒါကြောင့်လဲ ညသန်းခေါင်ကြီး စာကောက်ရေးနေတာ။ အိမ်မှာတော့ ဓါတ်ပုံတွေ ၊ (ဒိုင်ယာရီ)စာအုပ်အဟောင်းလေးတွေ ကျန်ကောင်းပါသေးရဲ့။ ဒါပေမယ့်လဲ ဘယ်အချိန်မှ အိမ်ပြန်ခွင့်ရမှာတဲ့လဲ။ ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို လှေကားအောက်နားလေးက ခုံမှာ ထိုင်ဖြေခဲ့ရသလို မှတ်မိတယ်။ အောင်စာရင်း ဘယ်လိုထွက်တယ် ဘာညာ မမှတ်မိတော့ဘူး။ သံတ္တာ အစိမ်းလေးကို မှတ်မိတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းဆောင် အောက်မှာ နေရာဦးကြရတာ။ အဝတ်တွေ အလျှော်ပျင်းလို့ ခေါင်းလျှော်ရည်တွေနဲ့ စိမ်ပြီး ရက်ပေါင်းများစွာ ထားတာကိုလဲ မှတ်မိတယ်။ ကျောင်းထဲမှာ ရောင်းတဲ့ (၁၀ တန်းနှစ်ကျမှ ထင်တယ် ၊ အသစ်ဖွင့်တဲ့) အဘွားဆိုင်က အသုပ်ရယ် ၊ မရွှေမိလား မသိဘူး (၉ တန်းနှစ်မှာ ပိုစားဖြစ်တဲ့) အသုပ်ရယ်ကို သတိရတယ်။ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ရင် ကျောင်းဝင်းထဲမှာ ဘယ်နားဘာရှိတယ် ဆိုတာတွေ အခုထိ မြင်တုန်း။ ကိုယ် လမ်းဖြတ်လျှောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းကျဥ်းလေး ၊ ကိုယ်တွေနှစ်မှာမှ စတည်တဲ့ ရေသန့်စက်။ စာကျက်ဖို့ နေရာရှာရတဲ့ သိမ်အနောက်ဖက် (မိုးရေစိုစိုနဲ့) နေရာလေးတွေ။ ရေချိုးတဲ့ နေရာ ၊ အဝတ်လှမ်းတဲ့ နေရာ။ စာကြည့်တိုက်တွေကို ချစ်တဲ့ စိတ်ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ နေရာ။ အင်တာနက် ခန်း။ သတင်းစာဖတ်အခန်း ။ အပေါ်ထပ် english section ။ Gtalks ,

ဗီယက်နမ် ခရီးမှတ်တမ်း – ၁

August 15,2023 ၁၄ ရက်နေ့ ည (၇) နာရီခွဲလောက်က Ho Chi Minh City ကို ရောက်တယ်။ Hanoi ကနေ စီးလာတာ ၂နာရီခွဲကျော်ကျော်။ air traffic ကြောင့် ပိုကြာသွားတယ် ပြောတယ်။ အမှန်က ကနဦး လက်မှတ်ဖြတ်ထားတဲ့ Hanoi Flight ကနေ around 1PM။ ဒါပေမယ့် Bamboo Airline ဘက်က ၂ ကြိမ်လောက် အချိန်ပြောင်းလိုက်တာကနေ ညနေ 4:45 flight ဖြစ်သွားတာ။ Online Check-in လုပ်ထားလိုက်တော့ boarding pass ယူတာတွေက အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ carry-on buggage ဆိုရင် အလေးချိန်တောင် မစစ်ဘူး။ လေဆိပ်ထဲမှာ လူတော့ အတော်များတာ။ ထင်တောင်မထင်ထားဘူး။ လေယာဥ်ပေါ်မှာဆိုလဲ ခုံအပြည့်ပဲ။ ဗီယက်နမ် ရဲ့ တစ်မြို့နဲ့ တမြို့ အကွာအဝေးက ကား/ရထား စီးမယ်ဆိုရင် နာရီဆယ်ချီကြာမှာရော ၊ လေယာဥ်လက်မှတ်ခ ကို သာမန်လူတန်းစားက အစ တတ်နိုင်တာမျိုးကြောင့် ဖြစ်မယ်။ အဘိုးကြီး အဘွားကြီးအရွယ်တွေ စီးနေတာ တွေ့ခဲ့တယ်။ လေဆိပ်အသွားလမ်းမှာ data package daily limit (4GB / day ထင်တယ်) ကျော်သွားလို့ ဘာ အင်တာနက်မှ မရတာနဲ့ တိုင်ပတ်သွားသေးတယ်။ ဖြေရှင်းနည်းကတော့ နီးရာ ကော်ဖီဆိုင် ဝင်ထိုင် ၊ အဲဒီ wifi နဲ့ vinaphone mobile app download လုပ်၊ ph bill လှမ်းဖြည့်ခိုင်း ၊ app ထဲကနေ 1GB package ဝယ်လိုက်မှ အဆင်ပြေသွားတယ်။ ဒါတောင် mobile app က language – english ပြောင်းတာတောင် vietnam စာတွေနဲ့ပဲ noti တက်နေလို့ ။ ဘာသာပြန်ဖို့အတွက် Google Lens or Translator app ကောင်းကောင်းတစ်ခု လိုတယ်။ ဒီ စာတွေက တစ်နေ့ တစ်ရက် ပုံမှန်လေး ရေးဖို့ တွေးထားတာ။ ခရီးပန်းတာရော ၊ အပျင်းကြီးတာရော နဲ့ မရေးဖြစ်တာကြောင့် back date

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဇူလိုင် ၂၄,၂၀၂၃)

ဒီနေ့ ကျွန်တော့် ကောင်မလေး မွေးနေ့ ။ အသက်ကြီးလာတဲ့ အကြောင်း ၊ မကြာခင် အိမ်ထောင်ပြုသင့်တဲ့အကြောင်း ၊ တည်ဆောက်ရမယ့် အနာဂါတ်တစ်ခုအကြောင်း တွေ တွေးဖြစ်နေတယ်။ စာမေးပွဲလဲ ဖြေရဦးမယ်။ စာက အခုထိ သေချာ မလုပ်ဖြစ်သေး။ အဓိက က စိတ် ကို control လုပ်ဖို့ လိုနေတာ။ တစ်ခုခုဆိုရင် စိတ်အလိုလိုက်တာတွေ အရမ်းများလွန်းနေတယ်။ (အလွန်အမင်းကို များတာလို့ ပြောလို့ ရပါတယ်။) စာမလုပ်ချင်တဲ့သူကိုမှ စင်္ကာပူ NUS drop-out တစ်ယောက်အကြောင်း podcast နားထောင်မိတယ်။ Amazon လိုမျိုး ကုမ္မဏီကနေ Bus Captain အဖြစ်ကို ပြောင်းတာတဲ့။ ကျောင်းစာက အရမ်း အရေးမကြီးဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်လား။ ဒါပေမယ့် ရေခံမြေခံ တွေတော့ ကွာဦးမယ် ထင်တယ်။ မြန်မာပြည် ကျောင်းကနေ dropout လုပ်ပီး အောင်မြင်သွားတဲ့ Developer က ရှားတာကိုး။ စင်္ကာပူ နဲ့ ပြောင်းပြန် – dropout လုပ်ပြီး bus driver ဖြစ်တဲ့သူ အရေအတွက်က ပိုများလိမ့်မယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စိတ်တော့ သက်သာသွားတယ်။ အရင်တုန်းက ကျောင်းစာ မလိုက်နိုင်တာနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အသုံးမကျဘူးလို့ တွေးနေတဲ့ အတွေး ကို ဖျောက်စရာ အကြောင်းတစ်ခု ရတာပေါ့ ။ ဒါပေမယ့်လဲ ကိုယ့်ပြဿနာ က ပျင်းရိမှု ၊ စိတ်အလိုလိုက်မှု ဖြစ်နေတာ မေ့လို့ မရဘူး။ လူက ပုံစံအမျိုးမျိုး ဖြစ်နေတာ။ တစ်ခါတစ်ခါ တစ်ခုခု ကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားရင် နာရီပေါင်းများစွာ မထတမ်း လုပ်ဖြစ်တယ်။ မနေ့ကတောင် bug လေးတစ်ခု ကို ၃ နာရီကျော်လောက် ထိုင်ရှင်းလိုက်ရတာ။ ပြဿနာ က အဲဒီလိုမျိုး motivation က နေ့တိုင်း ဖြစ်မနေဘူး။ ကိုယ် မသိသေးတာတွေ အများကြီးပဲ။ အထူးသဖြင့် SQL , Bash ကို လေ့လာဖို့ လိုမယ်။ နောက်ပြီး ကိုယ် မကြိုက်တဲ့အရာကိုတောင် ဘယ်လိုနည်းနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အောင်မြင်အောင် လုပ်တတ်တဲ့ အကျင့်လေးလဲ မွေးရဦးမယ်။ မနေ့ညက ပြန်ကြည့်ဖြစ်တဲ့ Enemy at the

ဒေတာ စုဆောင်းခြင်း လုပ်ငန်း

စာမေးပွဲနား နီးလို့ ထင်တယ်။ စာက မဟုတ်ရင် ကျန်တာအားလုံး လုပ်ချင်နေတယ်။ လောလောဆယ် လုပ်ချင်နေတာကလဲ Coding ပိုင်းပဲမို့ စာနဲ့တော့ ဆိုင်မှာပါလေ လို့တော့ တွေးထားတာပဲ။ >.< Social Network ဇာတ်ကားအကြောင်း ခေါင်းထဲရောက်နေတော့ အဲဒီထဲအတိုင်း လိုက်လုပ်ကြည့်မလို့။ ဒေတာ scrape တဲ့ process ကို ချရေးမလို့လေ။ ဇူလိုင် ၁၅ – မနက် ၁၂ (သို့) ၁ နာရီ ဒီ ဒေတာ စုဖို့ idea က ရတာ ကြာပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့ည စိတ်ရူးပေါက်မှ ထလုပ်မယ် ဖြစ်သွားတာ။ ဒေတာတွေ ဘယ်က ရနိုင်မလဲ စရှာကြည့်တယ်။ စိတ်ကူးချိုချိုကတော့ စာမျက်နှာ ရာဂဏန်းပါတဲ့ စာအုပ်စာရင်း တင်ပေးထားတာ တွေ့တယ်။ ဒါပေမယ့် scrape လုပ်ဖို့ အရမ်း မလွယ်လောက်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ website တွေကို လျှောက်ကြည့်ရင် WE ရဲ့ chatbot ကနေ ဒေတာယူဖို့ စစဥ်းစားမိတာ။ အစက chatbot ပုံစံကနေ ဒေတာယူမှာဆိုတော့ မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူး(အရမ်းခက်လောက်တယ်) ထင်နေတာ။ ဒါပေမယ့် API access ယူလို့ ရတာ ရှာတွေ့တယ်။ Response က HTML format တော့ ဖြစ်နေတယ် ။ JSON မဟုတ်တော့ အလုပ်တော့ ရှုပ်မှာပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့် Requests-HTML library လောက်နဲ့ဆို အဆင်ပြေပြီ ထင်တယ်။ လုပ်ကြည့်မှ သိမှာပဲ။ အခု မနက် ၂ နာရီ ထိုးနေပြီ။ ဘယ်လောက်ထိ ပြီးနိုင်မလဲ။ 2:16 AM environment setup ပြီးပြီ။ author ကနေ စပြီး scrape ရမယ်။ 3 AM နာမည် နဲ့ id ရဖို့ကို တော်တော် လုပ်လိုက်ရတယ်။ bs4 သုံးရတယ်။ မသုံးတာကြာပီဆိုတော့ ဘာတွေမှန်း မသိတော့ဘူး ။ အယ်လယ့် ။ မဟုတ်ရင်တော့ သိပါတယ်ပေါ့။ Official documentation is the best!!!!!

မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဧပြီ ၂၂)

Exam နောက် ၁ ရက် ၊ ၂ ရက် ဆိုရင် စာမေးပွဲ ဖြေရတော့မယ်။ မသိရင် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲ ပြန်ဖြေတုန်းက အချိန်လိုမျိုး ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ။ ရေးဖြေ မို့လဲ ပါမယ် ထင်တယ်။ မဖြေခင် စိတ်တွေ တင်းကြပ်ပီး လုပ်ချင်တာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာ။ ညပိုင်းကျမှ နဲနဲ တည်ငြိမ်သွားတော့တယ်။ Sailing Vlog တစ်ခု ကြည့်လိုက်တယ်။ ပူတူး ဆီကနေ အားပေးစကားတွေ ကြားရတယ်။ Sailing Vlog ကို ကြည့်ရင်း ဘာတွေးဖြစ်သလဲဆိုတော့ ဒီကောင်တွေ ဘာမှ မရှိတဲ့ ပင်လယ်ပြင်ကြီးထဲမှာ တစ်နေ့ – တစ်နေ့ မသေအောင် နေရင်း ဖြတ်သန်းကြမှာပဲ။ လိုချင်တဲ့ နေရာရောက်ဖို့ ဆိုတဲ့ ရည်မှန်းချက်နဲ့ ရှင်သန်။ target နေရာ ရောက်ပြန်တော့လဲ နောက်တနေရာ ထပ်ရွေးရပြန်ရော ။ ပူတူးပြောသလို စာမေးပွဲနားနီးရင် ကိုယ့်အတွေးအခေါ်ဥာဏ်တွေ အလင်းပွင့်နေသလိုပဲ ????