မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (စက်တင်ဘာ ၂၀၊၂၀၂၃)

စိတ်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာ ကြောက်ရွံ့ခြင်းကို ခံစားနေရတယ်။ Eminem ရဲ့ Not Afraid သီချင်းကို ဖွင့်ထားတယ်။ မနေ့က mechanical keyboard မွေးနေ့ လက်ဆောင်ရတယ်။ Code ရေးတဲ့ အရည်အသွေးများ ပိုတိုးတက်လာမလားပဲ။ အခုထိ Design Patterns တွေကို နားမလည်သေးဘူး။ နားမလည်ခြင်းရဲ့ အကြောင်းအရင်းက အလေ့အကျင့် (ချရေးကြည့်နေတာ) မဟုတ်လို့ ထင်တာပဲ။ အလုပ် ပရောဂျက်တွေထဲမှာ ထည့်သုံးမယ် လို့ စဥ်းစားပေမယ့်လဲ ဘယ်က စရမယ်မှန်း မသိ။ နိုင်ငံရေး စီးပွားရေးသမားတွေကို ဖမ်းစစ်တဲ့သတင်းတွေ ဒီရက်ပိုင်း ဆက်တိုက် ဖတ်နေရတယ်။ ကနေဒါ နဲ့ အိန္ဒိယ ပြဿနာ တက်တယ်။ (ကနေဒါ နိုင်ငံသား အိန္ဒိယမျိုးနွယ်စု အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုရဲ့ ခေါင်းဆောင်လိုမျိုး အသတ်ခံလိုက်ရတာမှာ အိန္ဒိယ ပါဝင်ပတ်သတ်မှု ရှိတယ် ဆိုပြီး ကနေဒါဘက်ကစပြီး သံတမန်အရာရှိတစ်ဦး နှင်ထုတ်လိုက်တာ။ အိန္ဒိယဘက်ကလဲ ပြန်နှင်ထုတ်တယ် ထင်တယ်။) ကိုယ်ပိုင်ဘဝ အာရုံပြောင်းတာ အရမ်းမြန်လွန်းနေတယ်။ လုပ်ရမယ့် အလုပ်တွေကိုလဲ (အထူးသဖြင့် code ရေးရမှာတွေ)ကို အာရုံမစိုက်နိုင်ဘူး။ တနေ့က ဆံပင်ညှပ်ဖြစ်တယ်။ ဆံပင်အတိုအပိုင်းအစတွေ ကြားမှာ အဖြူရောင်ဆံသားတွေ တွေ့တိုင်း သေခြင်းတရား အကြောင်း တွေးမိတာပဲ။ တကယ်ဆို ဗုဒ္ဓ ဆိုရင် ဆံဖြူတစ်ချောင်းတွေ့တာနဲ့ အားလုံးပစ်ချပြီး ရှာဖွေတာလေ။ ကိုယ့်မှာတော့ အထွေးလိုက် တွေ့နေတာတောင် ဘာရှာဖွေရမှန်း မသိသေးဘူး။ အရာအားလုံးကရော တချိန်ချိန်မှာ လွှတ်ချဖို့ လွယ်ပါ့မလား။ ဒီနေ့ အင်တာနက်မှာ meme တစ်ပုံတွေ့လိုက်တယ်။ Tom & Jerry ထဲက Tom က သေနေတဲ့ပုံစံကို caption တပ်ထားတာ။ “သေခါနီး browser history မဖျက်ရသေးမှန်း သတိရသောအခါ..” ဆိုပြီး။ တွယ်ညှိမှုတွေက ရုပ်ဝတ္ထု တိုးတက်မှု ပိုပိုများလာတာကို။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် ဆိုပေမယ့် ခေတ်နောက်လိုက် ရှင်သန်ရင်းနဲ့ပဲ ဗုဒ္ဓစကားတွေနဲ့ ဝေးကွာသွားတာပါပဲ။ ခေါင်းဖြူလာရတာ အရမ်းတွေးလို့လားလို့လဲ တွေးဖြစ်တယ်။ ဒီနှစ်ထဲမှာ ခနခန တွေးဖြစ်တာက မှတ်ဥာဏ်တွေ မပျောက်သွားခြင်းတဲ့ အကြောင်းပဲ။