မကြာခင် ၂၀၂၀ ကုန်ပီး ၂၀၂၁ ကို ရောက်တော့မယ်။ Year Reflection ရေးစရာ ရှိပါ့မလားတွေးရင် ဒီစာကို ရေးဖြစ်တာ ။ တနှစ်တာ သင်ယူဖြစ်ခဲ့တာတွေ – Google App Script Office Automation ပိုင်းအတွက် စရေးဖြစ်ခဲ့တာ ။ Dr.Thuta Chatbot မှာ ည(၈)နာရီတိုင်း ပို့ရတဲ့ message တွေအတွက် automate ဖြစ်အောင် လုပ်ရင် V1/V2 ၂ မျိုး ထုတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ အရမ်းကြီး စိတ်တိုင်းကျတဲ့အထိ (Code က Copy-Paste – Modify အဆင့်ပဲ ရှိတာမို့) မဖြစ်ခဲ့ဘူး။ Javascript အခြေခံမရှိတာကြောင့်လဲ ပါမယ်။ UI/UX – bootstrap အပိုင်း အစ လေ့လာနိုင်ခဲ့တယ်။ PowerBI Online Scholarship တခု ရခဲ့တယ်။ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပီးအောင်တော့ မတတ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး ။ သာမန် Dashboard တစ်ခုတော့ ကောင်းကောင်းဆောက်နိုင်ပီလို့ ထင်တယ်။ Pcode ကောင်းကောင်း သုံးတတ်ပီ ။ >.< DAX , M query တွေကိုတော့ beginner level သုံးနိုင်ရုံပဲ ရှိသေးတာ ။ Python၂၀၂၀ နှစ်ကုန်ခါနီး (after August) လောက်မှာမှ အသည်းအသန် ပြန်ရုန်းဖြစ်ခဲ့တယ်။ အားရတယ်။ ကိုယ့် level ကို ကိုယ် သိလာတယ်။ OpenCV အခြေခံပီး OCR Project လေးတခု ကိုယ့်ဘာသာ ရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ Tesseract မြန်မာစာ အရမ်းမကောင်းတော့ result တော့ အားမရဘူး ။ ဒါကိုတော့ 2021 ထဲမှာ Version အသစ်တခု လုပ်နိုင်အောင်တော့ ကြိုးစားရမှာပဲ ။ မြန်မာစာအတွက် Table OCR ရသွားရင် တော်တော်အပြောင်းအလဲ ဖြစ်မှာ။ DEDC ကို ကူရင်းနဲ့ Coursera study group (Data Science Track) ကို Tutor ဝင်လုပ်ပေးဖြစ်တယ်။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် က DS မှာ beginner ဆိုတော့ အခြားသူကို ပြန်သင်ပေးဖို့ တော်တော်ခက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူများကို

I didn’t write on this blog for a while, maybe the last time is 3 months ago.

ဒီ ဘလော့ပေါ်မှာ စာမရေးဖြစ်တာ ကြာပါပီ ။ ဒီအတိုင်း Depression နဲ့ဆိုင်တဲ့ အကြောင်းတွေ လျှောက်ဖတ်ကြည့်ရင်း ‘tell about it’ ဆိုတဲ့ အကြံပေးချက်ကို တွေ့လို့ ဒီအတိုင်း ဘလော့ လျှောက်ရေးတာ။ ဆရာကိုတာ ရဲ့ ဇင် စာအုပ်ထဲကလိုဆို Zen Diary လို့ ပြောရမလားပဲ ။ မစဥ်းစားပဲ ဦးနှောက်ထဲကို ဝင်လာသမျှ စာကြောင်းတွေကို ကောက်ခြစ်ရေးတာမျိုး ။ (စာရေးဆရာတယောက် ၏ မှတ်စုများ – စာအုပ်ထဲက ဖြစ်မယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ သြဂုတ်(၅) မှာပဲ အသက် ၂၅ နှစ် ပြည့်တယ်။ အဲလိုတွေးလိုက်ရင် ပိုစိုးရိမ်စိတ်များတယ်။ ဒီလထဲမှာလဲပဲ အခုငှားနေတဲ့ အိမ်မှာ ကိုယ်တစ်ယောက် ထဲ ဖြစ်သွားခဲ့တာ ။ ဖေကြီး က မန္တလေးကို ပြန်ပြောင်းသွားခဲ့တာဆိုတော့ ။ အရင်တုန်းက သားအဖ နှစ်ယောက်ဆိုတော့ စကားမပြောဖြစ်ရင်တောင် အိမ်ပြန်လာတိုင်း နွေးထွေးတယ်။ အဖေ ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အသိ က ဘာပဲ ပြောပြော အထီးကျန်မဆန်ဘူးလေ ။ ဒီလမှာ တော်တော်ယောင်သွားသလို ခနခနလဲ စိတ်ဓါတ်ကျမိတယ်။ အသက် ထိပ်စီး/နောက်စီး ဂဏန်းတွေ ပြောင်းတာကလဲ ညသန်းခေါင် ခပ်နက်နက်မှာ ရှေးဟောင်းနာရီကြီးထဲက လက်တံ လည်သလိုပဲလေ။ ရပ်တန့်မသွားတော့မှန်း သိတယ်။ ဘယ်လို တိုးတက်အောင် ပြုလုပ်ရမလဲ ဆိုတာ မသိတာ ။ တနေ့တနေ့ ငါ အလုပ်လုပ်နေသလား – ငါ ဘာတွေ သင်ယူနေသလဲဆိုတာ အမြဲမေးနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီမေးခွန်းတွေက အကောင်းဘက်ကို ဦးမဆောင်တာ ဆိုးပါတယ်။ ဟိုတရက်က နားထောင်ဖြစ်လိုက်တဲ့ Podcast တစ်ခု အကြောင်းလဲ ရေးချင်တယ်။ Apple Cofounder – Woz လား?

https://www.chronicle.com/article/Putting-an-End-to-When-Am-I/233901 အချိန်ရရင် အပေါ်က မူရင်း article ကိုလဲ ဖတ်စေချင်တယ်။ ၂၀၁၅ က ရေးထားပေမယ့် ဒီနေ့အထိ ကျနော်တို့ ကျောင်းသားလောက မှာ အသုံးများနေဆဲဖြစ်တဲ့ ‘စကားတခွန်း’ နဲ့ သက်ဆိုင်လို့ပါ။ ပြောနေကြအတိုင်း ဆို – “ဒီစာတွေက သင်ပီး ဘယ်မှာ သုံးရမှာလဲ?” “ဒီသင်ခန်းစာတွေကို လက်တွေ့ ဘယ်လိုအသုံးချရမှန်းမှ မသိတာ” စသဖြင့် ဆင်ခြေပေါင်းများစွာကို ကျနော် ကျောင်းသားဘဝတုန်းကတော့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြောခဲ့မိဖူးပါတယ်။ တကယ်တမ်းတော့ အဲဒီမေးခွန်း (ဆင်ခြေ) က လုံးဝ မှားတဲ့အကြောင်းကို မူရင်းဆောင်းပါးထဲမှာ ရေးထားတာပါ။ သူ ရေးထားတဲ့ စာအရှည်ကြီးထဲက သဘောကျတဲ့ တပိုဒ် ကို တတ်သလောက် မှတ်သလောက် ဘာသာပြန်ကြည့်ထားပါတယ်။ —————————————— x —————————————–> ဘာသာပြန် < “When am I going to use this?” ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကိုက အလိမ်အညာကြီးဗျ ။ မေးခွန်းမေးသူ က (သိလိုတဲ့) အကြောင်းအရာ X ရဲ့ အသုံးပြုပုံ၊တန်ဖိုးကို ကိုယ်တိုင်စိတ်ဝင်တစား စဥ်းစားမနေဘူး ။ မေးခွန်းထုတ်သူ က လက်မြှောက်အရှုံးပေးတဲ့ သဘောနဲ့ အော်ဟစ်နေတာ။ အကြောင်းအရာပေါ်မှာ စိတ်ဝင်စားမှု မရှိတဲ့အပေါ် တာဝန်ယူခြင်းမရှိပဲနဲ့ မေးခွန်းမေးသူ ဘက်က အချိုးတမျိုး ပြောင်းပြတယ်။ ဒါ ငါ့အမှားမဟုတ်ဘူး ။ မင်း အမှား ဆိုတဲ့ သဘော။ ဒါက ငါ စိတ်မဝင်စားလို့ မဟုတ်ဘူး ၊ ဒါနဲ့ ပတ်သတ်ပီး ခက်ခက်ခဲခဲ မကျော်ဖြတ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး လို့ ဆိုချင်နေတာ။ > Original Paragraph < And the question itself — “When am I going to use this?” — is nearly always a lie, a front.