သပိတ်စစ်ကြောင်း မနက် ၅ နာရီခွဲကတည်းက နိုးနေတာ။ အိပ်မပျော်တော့တာနဲ့ DICA pdf တွေ လိုက်ဖတ်နေမိတယ်။ ABBYY OCR ကို သုံးပီး အသုံးဝင်နိုင်တဲ့ ဇယားတချို့ကို excel format ပြောင်းထားလိုက်တယ်။ အင်တာနက်လဲ အပိတ်ခံထားရတော့ Offline ဟိုကြည့် ဒီကြည့်လုပ်ရင်း ၇ နာရီမှာ သူငယ်ချင်းတွေဆီက ဖုန်းဆက်။ ၇ နာရီခွဲ – လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဆုံ။ Taxi ငှားပီး စုရပ်ဆီကို ဒိုး ။ ရောက်သွားတော့ လူနည်းပါသေးတယ်။ ၉ နာရီကျော်ကျော်မှ စစ်ကြောင်းစထွက်တာ။ အရင်ရက်တွေက အခြားလမ်းကြောင်းတွေနဲ့ ပူးပေါင်းခဲ့ဖူးပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်ကျ ကိုယ့်တက္ကသိုလ်တံဆိပ် ၊ အလံအောက်မှာ ပိုလုံခြုံတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ သူငယ်ချင်းတွေ အများစုနဲ့ ပြန်ဆုံရတာကြောင့်လဲ ဖြစ်မှာပါ။ Safety အတွက် ကိုင်နေကြ ဖုန်းကို ယူမသွားပဲ keypad လေးပဲ ယူသွားလိုက်တော့ ဘာဓါတ်ပုံမှ ပါမလာဘူး။ ကျောင်း Page က တင်မှပဲ copy ကူးပီး လာ save တော့မယ်။ အနီးဆုံး အင်ဒိုနီးရှား သံရုံးကို သွား ၊ အဲဒီရှေ့မှာ ၄၅ မိနစ် တစ်နာရီလောက် ထိုင်သပိတ်ကြာခဲ့တယ် ထင်တယ်။ ပြီးတော့ ရုရှားသံရုံး ။အဲဒီအရှေ့မှာတော့ ၂ နာရီကျော်လောက် ကြာမယ်။ နေ့လည်စာလဲ အဲဒီရှေ့ လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာပဲ စားခဲ့တာ။ လမ်းဘေးဆိုင် ထိုင်ဖူးပေမယ့် ရန်ကုန် ကတ္တရာလမ်းမပေါ်မှာ ဖင်ထိုင်ချပီး ထမင်းစားဖူးတာတော့ ဒီတကြိမ် ပထမဆုံးပဲ။ ဟင်းက ကြက်ဥဟင်း ။ အလှုရှင်တွေလဲ များတယ်။ ကျေးဇူးတင်ရပါတယ်။ ဖျော်ရည် ၊ လိမ္မော်သီး၊ ရေခဲချောင်းတွေလဲ ဝေတယ်။ဦးထုပ်တွေ လာဝေပေးတာလဲ တွေ့လိုက်တယ်။ ကြွေးကြော်သံတွေ တိုင်ကြ ၊ ကမ္ဘာမကြေ / အလိုမရှိ / အရှုံးမပေးနဲ့ မိငယ်ရေ / သွေးသစ္စာ သီချင်းတွေကို ထပ်ကြော့တလဲလဲ ဆိုကြ။ ရုရှားသံရုံးရှေ့မှာတင် အသံကုန်ပီ ထင်ခဲ့တာ။ ထင်တာလွဲခဲ့ပါတယ်။ နေ့လည်စာစားပီးတော့ တရုတ်သံရုံးရှေ့ကို ဆက်ချီတက်ခဲ့ကြတယ်။ တလမ်းလုံးလဲ ကြွေးကြော်သံတွေ သီချင်းတွေ မြိုင်နေတာပါပဲ။ တရုတ်သံရုံးရှေ့ရောက်တော့ အရင်နှစ်ခုထက် လူပိုများတာတွေ တွေ့တယ်။ တရုတ်သမ္မတ ရှီကျင့်ဖျင့် နဲ့ ပတ်သတ်တဲ့

၂၀၂၁၊ဖေဖော်ဝါရီ(၁)ရက်နေ့ ဗမာစစ်တပ်က အာဏာသိမ်းတယ်။ အဲဒီနေ့ရက်ကတည်းက မနက်ဖြန် ဆိုတာ မရှိတော့တာပဲ။ နေ့တိုင်း နေ့တိုင်းက စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ၊သတင်းမှားတွေ၊ အကြမ်းဖက် ဖြိုခွင်းမှုတွေ၊မလုံခြုံမှုတွေ၊အခွင့်အရေးဆုံးရှုံးမှုတွေ ပြည့်နှက်နေတာ။တနေ့ တနေ့ ကိုယ် ဘာတွေ လုပ်နေမိမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ည(၈) နာရီ သံပုံးတီးနေရတဲ့ တစ်ချိန်ပဲ စိတ်ထွက်ပေါက် ရတယ်။ရေရှည် ဒီအတိုင်းသွားနေရင် အနုစားစိတ်ရောဂါ ရမယ် ထင်တယ်။ ဂန္ဒီပြောတဲ့ စကားတစ်ခွန်းဖတ်လိုက်ရတယ်။ “စစ်လက်နက်တွေက ကျနော်တို့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပဲ သိမ်းနိုင်မယ်။ကျနော်တို့ရဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေကိုတော့ မဖျက်စီးနိုင်ပါဘူး” တဲ့ ။ ဒီစကားအတိုင်းသာဆို နေ့ရက်တိုင်းမှာ စိတ်ညစ်ညူးနေလို့ မဖြစ်ဘူး။ နေ့တိုင်း ကျနော်တို့ ပူလောင်နေရရင် မသိစိတ်က အရှုံးပေးသလို ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်အားပေးဖို့ရယ်၊စိတ်ရှင်းဖို့ရယ် ဒီစာတွေကို ချရေးဖြစ်ပါတယ်။ သီချင်းများ ဒီ ဖေဖော်ဝါရီတော်လှန်ရေး တဝက်အကျိုးမှာ လူငယ်တွေထဲက တော်လှန်ရေးသီချင်းအသစ်တွေ ထွက်လာတယ်။ ကိုယ် နားမထောင်ရသေးတဲ့ သီချင်းတွေလဲ ကျန်ဦးမယ်။ နားထောင်မိသမျှထဲမှာ ကိုယ် အကြိုက်ဆုံး (နားထောင်မိရင် စိတ်ဓါတ်တက်ကြွတယ်လို့ ခံစားရတဲ့) သီချင်းတွေကို List လုပ်ထားတယ်။ ၁။ Zwe Thet Paing ဆိုတဲ့ Revolution Rap verse – သီချင်းတိုပေမယ့် စာသားတွေ ထိတယ်။ ဒါကြောင့် ကြိုက်တယ်။ ၂။ အလိုမရှိ ဆိုတဲ့ သီချင်း ။ သီချင်းအဖွင့်ထဲကကို သံပုံးတီးသံတွေနဲ့ စထားတာ။ နားထောင်နေရင်း စည်းလုံးလာတယ် လို့ ခံစားရတယ်။ အမေစု ကို ရည်ရွယ်ဆိုတဲ့ စကားလုံး ပါတော့ လူတိုင်းအတွက်တော့ အံကိုက်မယ့် သီချင်း ဖြစ်မနေဘူး ထင်တယ်။ ဒါပေမယ့် လက်တလောမှာတော့ Motivational song ဆန်တာက ဒီတစ်ပုဒ်ထဲ ရှိတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ သွေးသစ္စာ တို့ဘာတို့ကျ အရင်ရှုံးခဲ့တဲ့ တိုက်ပွဲက သီချင်းတွေဆိုတော့ ဆိုသာဆိုနေရတယ် ။ အားသိပ်မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ဒီ ‘အလိုမရှိ’ သီချင်းကိုတော့ တော်တော်ကြိုက်နေတယ်။ သီချင်းစာသားပါ အမှတ်တရ တွဲတင်ထားလိုက်မယ်။ ၃။ Revolution song – ဒီသီချင်းက လမ်းမပေါ်မှာ သံစုံတီးဝိုင်းနဲ့ ဆိုတာကနေ ပိုကြိုက်လာတာ။ တနေ့နေ့မှာ ဓီရာမိုရ် ရဲ့ တီးဝိုင်းကြီးနဲ့အတူ အမျိုးသားကဇာတ်ရုံလိုမျိုးမှာ ဒီသီချင်းကို အောင်မြင်ခြင်းအထိမ်းအမှတ် ပြန်နားထောင်ချင်တယ်။