I wrote this blog after reading 20 Years of Blogging post found from HN.

Scholarship Essay ရေးရင်းနဲ့ရော ၊ လက်စမသပ်နိုင်သေးတဲ့ အလုပ်တွေကြောင့်ရော pressure တွေ snowball effect လို တက်နေတယ်။ မျက်နှာမှာတောင် မှုန်သုန်နေမယ့် အနေအထားရှိတယ်။ မနေ့ညကတော့ Essay ၂ ပုဒ် ပြီးအောင်အထိ ရေးဖြစ်တယ်။ ဒါတောင် မနက် ၃ နာရီနောက်ပိုင်းကျ အလေလိုက်မိသွားတာ။ စာအုပ် မနေ့က ဆရာမက ‘နင် အရင်လို စာမဖတ်ဖြစ်တော့တာ သိသာတယ်’ လို့ ပြောတာနဲ့ ဒီနေ့ စာဖတ်ဖြစ်တာ။ အရှင်နန္ဒာစာရ ရဲ့ “အခြေခံ ဗုဒ္ဓစိတ်ကုထုံးများ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်ပါးပါးလေး။ တခန်းချင်းဆီ သေချာဖတ်ရင်း စဥ်းစားရင်တော့ တွေးစရာတွေ အများကြီးပါတယ်။ ကလေးတွေကို စာသင်ရင်းနဲ့တောင် တနေ့ တခန်း (သို့) ၂ မျက်နှာလောက် စာဖတ်ဝိုင်း လုပ်ပေးရမလား တွေးမိသေးတယ်။ ပြီးတော့ သူတို့ကို အာနာပါန ရှုနည်း လဲ သင်ပေးချင်သေးတယ်။ စိတ်ရဲ့ အပြောင်းအလဲ မြန်မှုက ကြောက်စရာကောင်းလိုက်တယ်။ စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်းမှာ ကိုယ် တွေးနေတာတွေ အမြောက်အမြား။ အဲဒါကို ထိန်းဖို့နေနေသာသာ ငါ့က အတွေးကောင်းတယ်လို့တောင် ဂုဏ်ယူခဲ့/မိတဲ့ အချိန်တွေ ရှိသေးတယ်။ စာအုပ်ထဲကနေ သဘောကျမိတဲ့ စာသားတစ်ကြောင်းက – “စိတ်ကျန်းမာခြင်း ဆိုတာ ဗုဒ္ဓရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်အရ နိဗ္ဗာန် ဆိုတာပဲ” ။ နိဗ္ဗာန် ဆိုတာကြီးက ဘယ်အရပ်ဒေသမှန်း လျှောက်မှန်းနေမှာထက်စာရင် အခု စာကြောင်းရဲ့ အဓိပ္ပါယ် က ပိုမှန်ကန်တယ်လို့ လက်ခံမိတယ်။ အရမ်းအဝေးကြီးတွေ ဘာလို့ စဥ်းစားနေမှာလဲ။ ဘဝတွေကို သံယောဇဥ်တွယ်မိတဲ့ အကြောင်းနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး အရင်ကဆို သေလိုက်၊ရှင်လိုက် ကိုမှ ဘဝလို့ခေါ်တယ်။ တကယ်တမ်းတော့ ကိုယ့်အသက်အပိုင်းအခြားမှာတင် ဘဝမျိုးစုံ ကြုံတွေ့နေရပြီးပြီပဲ။ ကလေးဘဝကို ပြန်လွမ်းတာတွေ ၊ ကျောင်းသားဘဝကို နာကျည်းတာတွေ – စသဖြင့် ဒါတွေအားလုံးက ဘဝတွေအပေါ် တွယ်ငြိခြင်း (ဘဝတဏှာ) မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ ရှေ့ဘဝ ၊ နောက်ဘဝ ၊ မသေခင် ဖြစ်တဲ့ဘဝ ၊ သေပြီး ဖြစ်တဲ့ဘဝ တွေကို သွားစဥ်းစားနေမှာလဲ။ နောက်ပြီး ဗုဒ္ဓဘာသာ ဖြစ််ရခြင်းတွေမှာ ဗုဒ္ဓ ရဲ့ ဟောကြားချက်တွေကို မှန်မှန်ကန်ကန် အဓိပ္ပါယ် ဖွင့်ဆိုတတ်ဖို့ နဲ့

ရောက်မိရောက်ရာ ဖတ်၊တွေးတွေ ဒီရက်ပိုင်း Facebook ပေါ်မှာ ဖတ်လိုက်ရတဲ့ Jackie Chan နဲ့ Teresa Teng အကြောင်း အခြေခံပြီး ဒီနေ့ စာရေးဖြစ်တာ။ အခုလဲ Teresa Teng ရဲ့ နာမည်ကျော် သီချင်း ကို ဖွင့်ရင်း ရေးနေတာ။ Jackie Chan ရေးထားသလို သူ့ အနေနဲ့ Teresa Teng အပေါ် ရိုင်းစိုင်းမိတာတွေက သူ့ငယ်ဘဝ အငုံ့စိတ် အပေါ် အခြေခံတယ် ဆိုတာနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဆက်စပ်တွေးမိလို့ပါ။ သာဓု ရဲ့ “အတာ” ထဲမှာလဲ အဲဒီ အငုံ့စိတ် အကြောင်း ရေးထားတာ သတိရမိတယ်။ ဆရာကြီးရွှေဥဒေါင်း ရဲ့ အသုံးအရဆိုရင်တော့ ငယ်ဘဝ “ဆူးကြီး”တွေ ပေါက်ခဲ့တာကြောင့်ပေါ့။ Jackie Chan က သူ အသက်ကြီးတဲ့အချိန်မှ နောင်တ ရရင်း ဒါ မကောင်းဘူးလို့ ပြန်ပြောနိုင်တာကို။ အဲဒီအချိန် ကာလ သူ့ရဲ့ အောင်မြင်မှု ၊ လူငယ်စိတ် နဲ့ကျ အမှားလို့တောင် သတိထားမိမှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ထပ် ပြန်စဥ်းစားရင်ကျတော့လဲ Teresa Teng ကို ၁ နာရီကြာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ခိုင်းထားတဲ့ အဖြစ်အပျက်မှာဆိုရင်လဲ သူက Dragon Lord ဇာတ်ကားကို ရိုက်နေတဲ့အချိန်လို့ ပြောတယ်။ အဲဒီဇာတ်ကား က အခု ပြန်ကြည့်ရင်တောင် ကြည့်ကောင်းပြီး action တွေက မိုက်တယ်။ (အနည်းဆုံး action ဇာတ်ကားကောင်းလို့ ပြောလို့ရတယ်။) အဲဒါဆိုတော့ အဲဒီအချိန် အဲဒီဇာတ်ကားအပေါ် စိတ်အရမ်းနှစ်ထားလို့သာ အခု နှစ်ပေါင်းအများကြီးကြာတဲ့အထိ လူတွေ ပြန်ကြည့်ဖြစ်နေသေးတာကို။ ထားကြပါစို့ .

နိုင်ငံရေး မအလ ရဲ့ စစ်မှုထမ်း ဥပဒေကြောင့် တနိုင်ငံလုံး စိတ်ဆင်းရဲ ကိုယ်ဆင်းရဲ ဖြစ်ရဆုံးအချိန်ကာလပဲ။ ဘယ်သူနဲ့ တွေ့တွေ့ ဒီအကြောင်းပဲ ပြောကြတယ်။ မိဘတိုင်းကလဲ အိမ်ရောင်း၊ကားရောင်းပြီး သားသမီးကို နိုင်ငံခြားပို့ဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။ နယ်တွေမှာတော့ မဲနှိုက် ရွေးချယ်တာတွေ ကြားနေရပြီ။ ရန်ကုန်၊မန္တလေးလို မြို့ကြီးတွေမှာလဲ အိမ်တိုင်ရာရောက် စာပို့တာတွေ ရှိလာပြီ။ ကချင်ဘက်က ထိုးစစ်တွေ အခြေအနေကောင်းတဲ့ပုံပဲ။ ရခိုင်ဘက်မှာလဲ မြို့နယ် ၈ မြို့နယ်လောက်အထိ AA က ထိန်းချုပ်ထားပြီးပြီ။ ရှမ်းမြောက်ဘက်ကတော့ ဗမာစစ်တပ် မရှိသလောက် ဖြစ်သွားတဲ့ ပုံ။ ဒီတော့ ရွေးချယ်စရာမရှိတဲ့အခါမှာ ဗမာစစ်တပ်က ပြည်မအတွင်းဘက်ခြမ်းကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ခံစစ် လုပ်ချင်ပုံပေါ်တယ်။ ဒါတောင် ရွာတွေ မီးရှို့ခဲ့တဲ့ အကျိုးဆက်ကြောင့် တကယ်တမ်း ထိန်းနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် စစ်မှုထမ်းဥပဒေကြောင့် စတေးခံရမယ့် လူဦးရေ ပိုများသွားမှာတော့ သေချာတယ်။ (ရခိုင်မှာ မကြာသေးခင်ကမှ ဆွဲသွင်းထားတဲ့ မွတ်စလင်ရိုဟင်ဂျာတွေကို စစ်တိုက်ခိုင်းတာကြောင့် သေနေကြတဲ့ ပုံတွေ တွေ့ရတယ်။) တော်လှန်ရေးဘက်က စိတ်မကောင်းစရာကတော့ Non-CDM တွေကို နှင်ထုတ်တဲ့ ကိစ္စ နဲ့ ထောင်ချတဲ့ ကိစ္စတွေ ကြားလာရတာပဲ။ ဒါ မဖြစ်သင့်တဲ့ ကိစ္စလို့ မြင်တယ်။ (အမြင်သာဆုံး ဥပမာ ပြောရရင် NLD ခေတ်မှာ ဗမာတွေ အုံလိုက်ကျင်းလိုက် AA ကို တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြပေမယ့် AA ဘက်က သူတို့အသာရချိန်မှာ သာမန်ပြည်သူ ဗမာ (အစိုးရဝန်ထမ်း) တွေကို နှင်ထုတ်၊ထောင်ချတဲ့ သတင်း ကြားဖူးလို့လား)။ နောက်ပြီး မော်လူးဘက်မှာလဲ သစ်ခိုးထုတ်တာကို ပကဖ က ခွင့်ပြုလို့ ပြည်သူတွေ က တားတဲ့ သတင်းလဲ ထွက်လာတယ်။ နောက်ပြီး ဆားလင်းကြီးဘက်မှာ စက်ရုံကနေ ပစ္စည်းယူတာနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ပကဖ နဲ့ ပြည်သူနဲ့ ပြဿနာတက်တဲ့ သတင်းလဲ ထွက်လာတယ်။ တကယ်တို့ ပကဖ၊ပအဖ တွေက ပြည်သူတွေကိုယ်တိုင် (သို့) ဆန္ဒပြဦးဆောင်သူတွေအနေနဲ့ အလျင်စလို စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်ဆောင်ခဲ့မှု ရဲ့ အကျိုးဆက်ကနေ စတယ်လို့လဲ ပြောလို့ရတယ်။ (ဘာလို့လဲဆိုတော့ အာဏာသိမ်းသိမ်းချင်း လောက်မှာ ကိုယ့်မြို့ကို ကိုယ် အုပ်ချုပ်မယ် ဆိုတဲ့ အယူအဆကနေ အပြိုင်အဆိုင် ပကဖ၊ပအဖ တွေကို

WordPress Error တက်ပြီး မနည်း ပြန်ဆယ်ထားရတယ်။ ရှိသမျှ plugin / theme အကုန် uninstall လုပ်ပီး minimal ဖြစ်တယ်လို့ ခံစားရတဲ့ Independent Publisher theme ကို သုံးနေတယ်။ နိုင်ငံရေး မနေ့က အာဏာသိမ်းမှု ၃ နှစ်ပြည့်။ Silent Strike လုပ်ကြတယ်။ တိုက်ပွဲတွေကတော့ နေရာအနှံ့မှာပဲ။ ရှမ်းမြောက်ဘက်မှာ ငြိမ်သွားပေမယ့် ရခိုင်ဘက်မှာ စခန်းသိမ်းတိုက်ပွဲတွေ ပြန်ဖြစ်နေတယ်။ တနင်္လာရီဘက်မှာ ဖြစ်တဲ့အကြောင်းလဲ ဖတ်လိုက်ရတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံအလယ်ပိုင်းကတော့ တိုက်ပွဲ အပြင် မီးရှို့ခံရတဲ့ သတင်းတွေ ဖတ်နေရဆဲပဲ။ မြေစာပင်တွေရဲ့ နာကျည်းမှုက နှစ်ပေါင်းများစွာ ပျောက်ပျက်မှာ မဟုတ်နိုင်ဘူး။ ဗမာစစ်တပ် + သူ့လော်ဘီတွေကတော့ စစ်တပ် ဘာလုပ်လုပ် အမှန် ဆိုတဲ့ အချိုးမျိုး တသက်လုံးချိုးနေမှာပဲ။ နာကျည်းမှု နဲ့ တဖက်ကန်းအယူအဆ ဘယ်အရာက နိုင်သွားမလဲ ဆိုတော့ နှစ်ပေါင်း ၆၀ ကျော် မပြီးပြတ်သေးတဲ့ ပြည်တွင်းစစ်က အဆုံးအဖြတ်ပေးလိမ့်မယ် ထင်တယ်။ ပြည်တွင်းမှာတော့ နေရာအများစု မီးပိတ်နေပေမယ့် နေပြည်တော်မှာတော့ ၂၄ နာရီ မီးရတယ် ဆိုလားပဲ။ နည်းပညာ ယောင်တဲ့ ရက်စွဲတွေပဲ။ DE ပိုင်းပဲ လုပ်ရမလိုလို ၊ Web Dev ပိုင်းပဲ လေ့လာရမလိုလို၊ Flutter + Dart ပိုင်းပဲ လုပ်ရတော့မလိုလို။ personal project တွေလဲ ရပ်နေတာ တစ်လလောက် ရှိတော့မယ် ထင်တယ်။ ကလေးတွေကို CS50 Python သင်ပေးနေတာတော့ ပြီးတော့မယ်။ အနာဂါတ် ပိုအားစိုက်ဖို့ လိုနေပြီ။ အင်္ဂလိပ်စာ ပိုကောင်းအောင် ရေးတတ်၊ပြောတတ်ဖို့ လိုနေပြီ။ ကျန်းမာရေး ပိုလိုက်စားဖို့ လိုနေပြီ။ အလေလွင့်တာတွေ လျှော့ဖို့ လိုနေပြီ။ နေ့စဥ်ဘဝ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေတော့ အချိန်တော့ မှန်နေတယ်။ မနက်ဆိုရင် Gym သွားတယ်။ ပြီးရင် ဟင်းချိုင့်ဆေးတယ်။ ထမင်းချက်ရမှာတော့ ပျင်းလို့ အပြင်ကနေပဲ ဝယ်စားလိုက်တယ်။ US Senate မှာ Child Safety အတွက် Tech CEOs (Facebook, X, TikTok, Discord, SnapChat) hearing နားထောင်ဖြစ်တယ်။