မလွတ်မြောက်ခြင်း မှတ်တမ်း (ဇူလိုင် ၂၄ ၊ ၂၀၂၄)

ဒီနေ့ ချစ်သူလေးရဲ့ မွေးနေ့ ။ မနက်စောစောစီးစီး စိတ်ကောက်နေသေးရဲ့ ။ ဒါပေမယ့် ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှု ကောင်းတာကြောင့် မနက်စာ စားနေရင်း Birthday Cake surprise အစီအစဥ်လေး အဆင်ပြေပြေ ပြီးသွားတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မြန်မာ အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့လဲ ရောက်နေတော့ သူတို့က Birthday Song လိုက်ဆိုပေးကြတယ်။ သူတို့ကို cake မကျွေးလိုက်ရတာတော့ စိတ်မကောင်းဘူး။ ဒါပေမယ့် မနက်စာစားရင်း ဆုံတဲ့ UK tourist စုံတွဲ ကိုတော့ ကျွေးဖြစ်လိုက်တယ်။

မနေ့ တညတာ

မနေ့ညနေပိုင်းက Mon Jam ဥယျာဥ်ကို ရောက်သွားခဲ့တယ်။ အစက လမ်းလျှောက်သွားဖို့ အားခဲထားတာ။ မလျှောက်ဖြစ်ခဲ့တာလဲ ကောင်းပါတယ်လေ။ ၁၂ မိနစ် လမ်းလျှောက်ခရီးက နဲနဲဝေးသလို တောင်တက် ၊ အဆင်းကလဲ တော်တော်မတ်တယ်။ အဲဒါနဲ့ Phu Morinn က Admin အစ်မ ကို မေးရင် အကူအညီတောင်းတော့ သူက Mon Jam ကို သွားဖို့ဆိုရင် ဟိုတယ်က အခမဲ့ လိုက်ပို့ပေးတယ် ပြောတော့ ပိုအဆင်ပြေသွားတယ်။ (ဘယ်လို အခက်အခဲဖြစ်ဖြစ် မြန်မာစကားနဲ့ ပြောလို့ ရနေတာက အတော် ကျေနပ်စရာကောင်းပါတယ်။ နောင်လဲ ထပ်လာဖြစ်ခဲ့ရင် ဒီမှာပဲ ဆက်တည်းဖြစ်မယ် ထင်တယ်။) မွေးနေ့ကိတ် တုန်းကလဲ အစ်မကို ကြို ဆက်သွယ်ပြီး ပြောပြထားတော့ သူပဲ အကုန် စီစဥ်ပေးတာ။

Mon Jam ရောက်တော့ ခရမ်းရောင်ပန်းခင်းကြီးတွေကတော့ အရမ်းလှတယ်။ ဒါပေမယ့် ရာသီချိန် မဟုတ်တော့ စတော်ဘယ်ရီစိုက်ခင်းလိုမျိုးတွေက ရိတ်သိမ်းစအနေအထားမျိုးဆိုတော့ ကွက်လပ်တွေ ဖြစ်နေတယ်။ ရှိသမျှ ပန်း အကုန်ပွင့်တဲ့ ရာသီအချိန်ခါမျိုးမှာဆိုရင်တော့ ပန်းတောကြီးထဲမှာ ရောက်နေသလိုမျိုး အတော်လှတဲ့ မြင်ကွင်း ဖြစ်လိမ့်မယ်။

သဘာဝတရားကို ငွေကြေးဖြင့် ဝယ်ယူရခြင်း

ဓါတ်ပုံ ရိုက်ဖို့ နေရာတွေ ပြင်ဆင်ပေးထားပြီး ဝင်ခွင့်အတွက် တစ်ယောက်ကို 40 bahts ယူတယ်။ မလှမ်းမကမ်း နောက်တစ်နေရာကိုလဲ အမှန်ဆိုရင် တံတားဆက်ပေးလိုက်ရင် ရပါလျက်နဲ့ တမင် ခြံစည်းရိုး ကာထားပြီး သီးခြား ဝင်ခွင့် ပိုက်ဆံ ထပ်ကောက်တယ်။ Tourism ရဲ့ သဘောတရား ၊ ဒေသခံတွေ အတွက် အကျိုးအမြတ် ကို နားလည်ပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ခေတ် ကို က သဘာဝတရားကို ခံစားဖို့ ငွေကြေးမှ ဝယ်ယူမှ ရတဲ့ အဖြစ်ကို ရောက်လာတာကို တွေးလိုက်မိလို့ပါ။

တစ်နှစ် တစ်ခါ ဒီလို နေရာမျိုး လာဖြစ်ဖို့ကို နှစ်ပေါက်အောင် အလုပ်လုပ်ပီး ပိုက်ဆံရှာရတာကိုး ။ အခု ဒီခရီး ပြီးသွားခဲ့ရင်လဲ မြို့ပြအရိပ်အောက်ကို ပြန်သွား ၊ မိုးမျှော်တိုက်ကြီးတွေ ကြားမှာ ၊ ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ ဆိုင်ကယ်၊ကားတွေကြားမှာ၊ နီယွန်မီးရောင်တွေ လင်းတောက်နေတဲ့ စူပါမားကတ်ကြီးတွေကြားမှာ ဘဝ အဓိပ္ပါယ်ကို ရှာရပြန်ရဦးမယ်။

ပန်းခင်း နဲ့ ချစ်ခြင်း

ပူတူးလေးကို အခု ဘေးနားမှာ ထားပြီး ဒီ ပိုစ့်ကို ရေးနေတာ။ ဒါ ပထမဆုံးပဲ။ မိုးတွေလဲ ရွာနေတယ်။ အရှေ့မှာ တောင်တန်းကြီးနဲ့ ပန်းခင်းလေး ရှိတယ်။ ဒါမျိုး အချိန် နေ့ရက်တွေ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ထပ်ရချင်တယ်။ ဆရာဦးမင်းဇင် ပြောတဲ့ Joint Project ဆိုတာမျိုးတွေ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အတူတူ ထပ်လုပ်ခွင့် ရချင်တယ်။ နားလည်မှုတရားတွေ ၊ မွတ်သိပ်နေတဲ့ ချစ်မေတ္တာတွေနဲ့ ပြည့်နက်နေတဲ့ အချစ်ကမ္ဘာတစ်ခု ၊ ဘဝတစ်ခုကို အတူတူ တည်ဆောက်ချင်တယ်။ ပင်ပန်းမှုတွေ၊ အခက်အခဲတွေ၊ မောပန်းမှုကို ကျော်လွန်ပြီး လှလွန်းတဲ့ အိပ်မက်တစ်ခုဆီကို အတူ ရောက်အောင် သွားချင်တယ်။ ဒီလိုပဲ အားအင်အသစ်တွေ မွေးပြီး မြို့ပြဘဝ ကို ရင်ဆိုင်ရဦးမှာပဲ။ လူဆိုတဲ့ အမျိုးဆိုတာကလဲ မျှော်လင့်ချက် ရှိမှ ရှင်သန်ခြင်းက အဓိပ္ပါယ် ရှိတာကိုး။

ပူတူး ကို ချစ်လား ဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို ဖြေဖို့ ဒီစာ ရေးနေတာ ခန ရပ်လိုက်ဦးမယ်